Ondanks goede winstcijfers en solvabiliteitsmarges van levensverzekeraars zet Dijsselbloem hun concurrentiepositie in het zicht van Solvency II op achterstand.
“De onderhandelingen over de conceptrichtlijn Omnibus II1 met betrekking tot aanpassing van de Solvency II richtlijn2 zijn op 13 november jl. succesvol afgerond via het bereiken van een politiek compromis tussen het voorzitterschap, de Europese Commissie en een delegatie van het Europees Parlement. De volgende stap is de uitwerking door de Europese Commissie van de richtlijn in de nadere regelgeving in 2014 met uitloop in 2015. Op dat moment krijgen de verzekeraars ook meer duidelijkheid over de hoogte van Solvency II eisen die in beginsel vanaf 1 januari 2016 zullen gelden.” Dit schrijft minister Dijsselbloem in een brief aan de Tweede Kamer.
Een reden temeer om af te zien van het voornemen om de kapitaaleisen voor levensverzekeraars te verhogen per 1 januari 2014. Maar de minister denkt daar anders over. Hij herhaalt dat de levenmarkt de afgelopen vijf jaar met ruim 25% is gekrompen en dat zowel de beleggingsrendementen als de risicovrije kapitaalmarktrentes al langere tijd laag zijn. “Vooralsnog ziet het er niet naar uit dat in 2014 deze trends zullen veranderen. Juist in deze voor levensverzekeraars lastige tijd is het van belang dat het prudentiële toezicht, ter bescherming van polishouders, op die verzekeraars op orde is en waar nodig wordt aangepast. Om deze reden is het naar mijn mening niet verantwoord te wachten op de invoering van Solvency II per 1 januari 2016 of later.”
Hij vermeldt daarbij niet dat de verzekeraars al lang en breed hebben ingespeeld op deze marktwijzigingen.
Zou Dijsselbloem de jaarverslagen van verzekeraars goed bestudeerd hebben, dan was hij tot de conclusie gekomen dat zij het risico van de lage rentes en beurskoersen op een goede manier hebben afgedekt. De beleggingsopbrengsten zijn daardoor het afgelopen jaar fors gestegen. Vrijwel alle verzekeraars zijn er in geslaagd hun kapitaalbuffers op eigen kracht te versterken. Tussentijds ingrijpen ligt dus niet voor de hand. Temeer niet omdat andere landen wel wachten op de invoering van Solvency 2. Door vast te houden aan het invoeren van de risicogeoriënteerde kapitaaleis (TSC – theoretisch solvabiliteitscriterium) per 1 januari 2014 zet de minister de Nederlandse verzekeraars qua concurrentie op achterstand bij de buitenlandse maatschappijen.
Op die manier snijdt zijn mes aan twee verkeerde kanten: Nederlandse verzekeraars krijgen minder armslag om te ondernemen en zij verliezen aandeel op de internationale markt. Niet de direct de tools die je aanreikt als je de krimp in de omzetten wil ombuigen naar een groeimodel. Er is maar één reden voor zo’n draconische beslissing en dat is de bescherming van de verzekerden. Maar, zoals gezegd, de harde cijfers van levensverzekeraars geven aan dat er geen enkele vrees bestaat dat zij hun verplichtingen niet zouden kunnen nakomen.
Jan Aikens
