De curatoren die het faillissement van levensverzekeraar Conservatrix afwikkelen, hebben contact gezocht met zes mogelijk geïnteresseerde partijen.
Dat schrijven de curatoren in het eerste verslag dat ze hebben gemaakt en dat gisteren op de website van Conservatrix is geplaatst. Het gaat om partijen die eerder al belangstelling toonden om de portefeuille van de verzekeraar over te nemen. Dit ketste evenwel af, omdat Conservatrix weigerde mee te gaan in de eis (die alle partijen stelden) dat de polisvoorwaarden collectief zouden worden versoberd.
De curatoren gaan in januari met de betreffende partijen om de tafel zitten, daarbij ondersteund door een adviseur ‘met specifieke en bewezen kennis van transacties en overnames binnen de verzekeringsbranche’. In de loop van het tweede kwartaal van 2021 moet volgens de curatoren duidelijk zijn of een overdracht van de portefeuille aan een andere partij (bij voorkeur een verzekeraar met een gezonde financiële positie) haalbaar is.
Inmiddels is wel duidelijk dat vanwege het fors negatieve eigen vermogen van Conservatrix, de polishouders zullen moeten inleveren op hun aanspraken. De curatoren zeggen aan te sturen om een gelijke verdeling van de pijn over alle polishouders. Daarmee willen de curatoren voorkomen dat de waarde van polissen die pas op de lange termijn tot uitkering komen, volledig is verdampt. Op dit moment schatten de curatoren dat polishouders ongeveer 60 tot 80 procent van de waarde terugkrijgen. Een ‘voordeel’ voor de polishouders is dat ze als begunstigden in elk geval voorrang hebben op schuldeisers als de Belastingdienst en het UWV.
Wat de situatie in dit verband volgens de curatoren extra complex maakt, is dat de waardering van de polissen (bij een faillissement van een verzekeraar) afwijkt van de manier waarop de totale technische verzekeringsvoorzieningen worden gewaardeerd. Waar bij de waarde van de polissen moet worden uitgegaan van de risicovrije rentetermijnstructuur (over de gehele looptijd) kan bij het waarderen van de technische voorzieningen de zogeheten ultimate forward rate worden gebruikt. Laatstgenoemde ligt naar alle waarschijnlijkheid flink hoger dan de eerste. Daarnaast mag bij de poliswaardering niet langer gerekend worden met in polissen gegarandeerde rendementen en winstdelingen over toekomstige premiebetalingen.
