De risicoaansprakelijkheid van ouders geldt nu voor kinderen tot 14 jaar, de Eerste Kamer kijkt of die leeftijd verhoogd wordt tot 18 jaar.
De senaat behandelt een initiatiefwetsontwerp van die strekking die ingediend is door het CDA en verdedigd wordt door CDA-Tweede Kamerlid Peter Oskam.
Het wetsvoorstel is door de Tweede Kamer aangenomen wordt 24 september behandeld door de Senaat. Ouders worden aansprakelijk voor de schade die vaak opzettelijk aan derden wordt toegebracht door jongeren tot 18 jaar. Op dit moment ligt de grens bij 14 jaar. In de praktijk blijkt dat de jeugd tussen 14 en 18 jaar veel vernielingen aanrichten of erger, andere mensen letsel toebrengen. In de meeste gevallen is sprake van opzet. Door de leeftijd op te rekken moet in de eerste plaats bereikt worden dat slachtoffers niet voor de schade hoeven op te draaien. Zij kunnen de ouders tot vergoeding aanspreken. Intern kunnen de ouders het schadebedrag dan weer op de kinderen verhalen.
Wat betekent dit verzekeringstechnisch? Voor die vraag hebben Tweede en Eerste Kamer aangeklopt bij het Verbond.
De indiener van het wetsvoorstel geeft zijn uitleg over de AVP in de Memorie van Antwoord (vanaf pag. 12). Zijn uitgangspunt: “De meeste polissen gaan uit van een ruime dekking. Met enkele specifieke uitsluitingen is als uitgangspunt gedekt «de aansprakelijkheid van de verzekerden». Daaronder valt ook de aansprakelijkheid van een ouder voor de gedragingen van minderjarige kinderen. Daarbij is niet relevant of de aansprakelijkheid betrekking heeft op schade die door het kind opzettelijk is veroorzaakt. Weliswaar sluiten de AVP-polissen opzettelijk veroorzaakte schade van de dekking uit, maar alleen indien de verzekerde de schade opzettelijk heeft veroorzaakt. Dit betekent dat de aansprakelijkheid van minderjarigen voor de schade die zij opzettelijk hebben veroorzaakt, niet onder de AVP-verzekering is gedekt, maar wel de aansprakelijkheid van de ouders voor deze schade. De ouder kan immers geen opzet worden verweten.”
Wel erkent Oskam dat als zijn voorstel wordt aangenomen, verzekeraars het recht hebben de polisvoorwaarden aan te passen. Als zij dat niet doen, dan is de kans groot dat de AVP-premie omhoog moet, geeft hij aan.
En dat is ook precies het standpunt van het Verbond van Verzekeraars.
Het Verbond geeft aan dat het huidige wettelijk stelsel bepaalt dat opzettelijk veroorzaakte schade door iemand van jonger dan 14 jaar wel door de AVP vergoed wordt. Als die grens verhoogd wordt naar 18 jaar betekent dit dat opzettelijk veroorzaakte schade door jongeren van 14-18 jaar onder de nu bestaande polisdekking zou vallen. Omdat, zoals Oskam ook aangeeft, een verzekeraar geen beroep kan doen op de opzetuitsluiting in de polis jegens de risicoaansprakelijke ouders.
Mochten verzekeraars dit niet willen dekken, dan zullen zij die schade uitdrukkelijk in hun voorwaarden moeten uitsluiten.
Het Verbond wijst er met nadruk op dat de koepel in het kader van het mededingingsrecht hier geen advies kan verstrekken. Het is aan iedere verzekeraar zelf om een besluit te nemen om deze uitbreiding al dan niet in de polisvoorwaarden mee te nemen. Alleen al daarom is het onmogelijk om op voorhand uitspraken te doen over de consequenties van dit wetsvoorstel voor de verzekerbaarheid onder de AVP.
Een advies geeft het Verbond dus niet, maar het ventileert wel een mening: “Indien de aansprakelijkheidsgrens voor ouders verhoogd zou worden en verzekeraars daardoor automatisch dekking bieden, dan wordt de hele groep AVP-verzekerden geraakt. Feitelijk draaien alle AVP-verzekerden op voor de door de minderjarige opzettelijk veroorzaakte schade. De consequentie hiervan zou kunnen zijn dat de schadelast bij verzekeraars stijgt. Het Verbond twijfelt er ernstig aan of de maatschappij zou willen dat de dader beschermd wordt door een ruimere risicoaansprakelijkheid van de ouders, wanneer dat inhoudt dat niet de ouders dan wel de veroorzakers van de schade, maar de verzekeraars de benadeelden schadeloos stellen.”
