Veel slapper kan het niet
Er wordt nogal euforisch gedaan over het gesloten pensioenakkoord. Ik ben er wat minder enthousiast over en ben bang dat het wel eens het eind van ons robuuste
pensioenstelsel zou kunnen zijn.
Dat de AOW, en daarmee de pensioengerechtigde leeftijd moet opschuiven is onvermijdelijk. Daar zit het succes van het pensioenakkoord dus niet in. Dit moest so wie so op grond van Europese richtlijnen en ontwikkelingen.
De rest van het resultaat is wel heel mager. Eerst worden de boekhoudregels minder zwaar aangezet. Pensioenfondsen krijgen meer eigen verantwoordelijkheid bij het vaststellen van de rente bij de waardering van hun pensioenverplichtingen.
Ik geef toe, dat de huidige richtlijnen wel heel erg rigide zijn en enige souplesse geen kwaad kan. Door het loslaten van deze rigide boekhoudrichtlijnen zullen de dekkingsgraden omhoog schieten. Hierdoor kunnen de premies op korte termijn weer dalen. Daarnaast kan het fonds door deze versoepeling besluiten toch maar weer royale indexaties te geven aan gepensioneerden. Als de beleggingsresultaten tegenvallen, kan de indexatie altijd weer naar beneden.
Op grond van het pensioenakkoord kan echter het pensioen voor nog niet gepensioneerden worden bijgesteld als de dekkingsgraad weer tekort schiet. Door het “potverteren” dat nu in het akkoord is neergelegd, is de kans dat jongeren een lager pensioen ontvangen erg groot geworden.
Schaf pensioenfondsen dan af.
Bedrijfstakpensioenfondsen vragen een doorsneepremie.
Dat houdt in, dat jong en oud dezelfde premie betaalt. Het vraagt dus een grote solidariteitsbijdrage van jongere werknemers, die een hoge eigen bijdrage betalen. Jonge werknemers die nu een grote solidariteitsbijdrage leveren moeten maar afwachten wat ze er voor terug krijgen.
Bij verzekeraars spaart iedereen voor zijn eigen pensioen en heb je van dit soort zaken geen last. Jarenlang hebben we gedacht dat een bedrijfstakpensioenfonds voordelen had, maar nu komt toch wel een groot nadeel naar voren. Ik vraag mij dan ook af in hoeverre het nog gerechtvaardigd is dat de verplichte winkelnering bij pensioenfondsen blijft bestaan. Die is indertijd op solidariteitsgronden tot stand gekomen.
De solidariteit brokkelt nu aan alle kanten af. Volgens mij een hele goede reden om nog eens een heroverweging te maken op de Wet Verplichte deelneming Bedrijfstakpensioenfondsen.
Paul van der Heide,
eigenaar van het Nederlands Pensioen Bureau
