Wia-gerelateerd advies vergt een grote mate van maatwerk maar de uniforme regels waaraan de werkgever moet voldoen zijn even belangrijk.
Het wettelijk kader waarin het re-integratieproces is vastgelegd is strak en leidt tot veel verplichtingen voor werkgever en werknemer. Het niet, onjuist of te laat nakomen van die verplichtingen kan grote financiële gevolgen hebben.
Een zakelijk adviseur biedt maatwerk aan de werkgever als het gaat om het zoveel mogelijk beperken van de financiële last voor het geval een werknemer (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt raakt. Die taak neemt toe doordat de Wet BeZaVa (Beperking Ziekteverzuim en Arbeidsongeschiktheid Vangnetters) in werking is getreden. De werkgever is niet meer alleen verantwoordelijk voor het risico van arbeidsongeschiktheid van zijn vaste medewerkers. Hij is dat ook voor bijvoorbeeld flexwerkers en ex-werknemers.
Daarnaast voelt een adviseur het als zijn plicht erop toe te zien dat de schade voor een werkgever niet nog groter wordt door het niet juist nakomen van de re-integratieverplichtingen. Verder dragen de juiste re-integratie activiteiten eraan bij dat werknemers met een WGA-uitkering na verloop van tijd vaak weer (meer) kunnen werken. Mensen die werk verrichten dat bij hun mogelijkheden en motivatie past, blijven in de regel duurzaam inzetbaar. Dat is goed voor de werknemer zelf, voor de werkgever en voor de maatschappij als geheel.
De brochure ‘Re-integratieproces WGA-gerechtigden’ is daarbij een bijzonder handig hulpmiddel.
De uitgave van het Verbond van Verzekeraars, de Nederlandse Vereniging van Arbeidsdeskundigen en de Organisatie voor Vitaliteit, Activering en Loopbaan helpt om de re-integratie tijdens een WGA-uitkering zo goed mogelijk te organiseren. Zij hebben op basis van hun ervaringen deze handreiking opgesteld. Het doel van deze handreiking is om in concrete stappen richting te geven aan het re-integratieproces van de WGA-gerechtigde en hiermee te komen tot optimale en duurzame arbeidsparticipatie van deze doelgroep. De handreiking licht ook het wettelijke kader toe en laat zien dat het WGA-re-integratieproces niet op zichzelf staat, maar in de eerste twee jaar van de periode van loondoorbetaling al is ingezet door de zieke werknemer, zijn werkgever, de casemanager en anderen.
De brochure is geschreven als spoorboekje en geheugensteun voor de werkgever, voorzien van een handig overzicht in de vorm van een stappenplan.
Intussen heeft de wetgeving zich zodanig ontwikkeld dat voor elke onderneming het financiële risico vrijwel individueel bepaald wordt (bijvoorbeeld afhankelijk van ‘brandende huizen’, marktsector en grootte). Dat risico kan met andere woorden slechts door een adviseur via maatwerk in beeld worden gebracht.
In dat licht bezien vormt de beschrijving van het algemene proces samen met het individuele advies een prima combinatie.
