Werkgevers en vakbonden gedragen zich in het recente pensioenakkoord als een arts die de streepjes op de thermometer aanpast en tegen de patiënt zegt: ‘U bent genezen’.
Deze kritiek uit Sweder van Wijnbergen, hoogleraar economie aan de Uva, in een opinieartikel in Het Financieele Dagblad. De sociale partners zeggen in het akkoord ‘meer ruimte te willen bieden aan indexatie’, door meevallers in de beleggingsresultaten sneller door te geven aan de deelnemers. Om dat te bereiken, laten VNO en FNV de zogeheten ‘bufferdoelstelling’ (een nominale dekkingsgraad van minimaal 130%) los. Zij vinden 100% voldoende en houden voor de lange termijn daarmee geen rekening met de gevolgen van de inflatie op de waarde van de pensioenuitkering. Van Wijnbergen stelt dat een pensioenfonds dat onder de huidige regels een dekkingsgraad van 102% heeft in medische termen koorts heeft, maar onder de door de sociale partners voorgestelde plannen volkomen gezond is.
Om de plannen van de sociale partners uit te kunnen voeren, willen zij de rekenrente aanpassen. Van Wijnbergen stelt dat VNO-NCW en FNV de huidige DNB-rekenmethode, waarbij wordt uitgegaan van een swaprente, inruilen voor een hogere rente. De sociale partners gaan daarmee in tegen de fundamenten van het huidige pensioenstelsel en de manier waarop DNB daarop toezicht houdt. Een en ander gaat volgens Van Wijnbergen betekenen dat ‘indexatie van de huidige pensioenen ten koste zal gaan van hen die later komen. Ouderen schuiven risico’s door zonder daarvoor marktconform te betalen. Oftewel: ze doen een greep in de kas ten nadele van de jongeren.’
Bron: Het Financieele Dagblad
