Verzekeraars moeten ook zelf de weg naar de deelgeschillenrechter vinden, nu uit onderzoek blijkt dat vertraging van letselschaden ook aan het slachtoffer kan liggen.
Dat schrijft directeur Theo Kremer in het PIV jaarverslag 2010. In de meeste zaken die tot nu toe bij de deelgeschillenrechter komen, is het slachtoffer de verzoekende partij.
De Stichting Personenschade Instituut van Verzekeraars (PIV) is een groot voorstander van de sinds 1 juli 2010 bestaande deelgeschillenrechter, ook al wordt deze soms door belangenbehartigers ‘misbruikt’ als drukmiddel. Kremer: “Verzekeraars zouden dit als bedreigend kunnen ervaren, maar deze situatie biedt ook weer kansen op een snellere afwikkeling en een rem op onhoudbare standpunten.”
Hoewel ook de verzekeraar een verzoekschrift bij de deelgeschillenrechter kan indienen, blijkt dat in vrijwel alle tot nu toe verschenen uitspraken van de deelgeschillenrechter het slachtoffer of diens belangenbehartiger de verzoekende partij was. “Het is jammer dat verzekeraars zelf de weg naar de deelgeschillenrechter nog niet hebben gevonden. Uit onderzoek blijkt immers dat het ook geregeld aan het slachtoffer of zijn belangenbehartiger is te wijten dat er geen schot in de afwikkeling van de zaak zit, bijvoorbeeld doordat de verzekeraar lang op gevraagde informatie moet wachten”, zegt Kremer daarover. Het gaat hier om de namens het PIV en het Verbond van Verzekeraars medio 2010 uitgevoerde Diepteanalyse, waarin onderzocht is hoe groot het percentage verkeersletselschaden is dat niet – zoals de Gedragscode Behandeling Letselschade (GBL) aanbeveelt – binnen twee jaar is afgewikkeld. Dit blijkt tien procent te zijn, maar uit het onderzoek blijkt dat door een meer actieve rol van de verzekeraar dit percentage nog wel wat naar beneden zou kunnen, zoals in zaken waar de vertraging wordt veroorzaakt door het niet reageren op brieven van verzekeraars dan wel het niet of moeizaam over de brug komen met door de verzekeraar gevraagde informatie.
