Rabo moet als tussenpersoon een schadeclaim afwikkelen als ware zij de aansprakelijkheidsverzekeraar zelf.
Een softwarebedrijf had in een grijs verleden via de Rabo Lunteren een aansprakelijkheidsverzekering voor bedrijven en beroepen afgesloten.
Op een gegeven moment dient een afnemer van de software een claim in: het programma bleek een optelfoput gemaakt te hebben waardoor de afnemer bij een aanbesteding voor een miljoen euro te laag heeft ingeschreven. Hij claimde de miljoen, maar toen kwam uit dat de AVB geen dekking biedt voor zuivere vermogensschade. Daarvoor had het softwarebedrijf een beroepsaansprakelijkheidsverzekering meten afsluiten.
Het bedrijf stelt intermediair Rabo voor deze omissie aansprakelijk: “Rabobank heeft niet gehandeld als een redelijk handelend en redelijk bekwaam assurantietussenpersoon door PMP Software niet te wijzen op het onverzekerde beroepsaansprakelijkheidsrisico en PM Software niet te adviseren een beroepsaansprakelijkheidsverzekering af te sluiten. Deze beroepsfout heeft tot gevolg dat PMP Software thans niet verzekerd is voor de schade waarvoor de afnemr haar aansprakelijk houdt en deze schade zelf zal moeten vergoeden.”
De rechtbank Arnhem is het met het softwarebedrijf eens.
“De zorgplicht van de assurantietussenpersoon is in de jurisprudentie nader uitgewerkt. De Hoge Raad overwoog in dat arrest dat het de taak van de assurantietussenpersoon is te waken voor de belangen van de verzekeringnemers bij de tot zijn portefeuille behorende verzekeringen. Tot deze taak behoort in beginsel ook dat – kort gezegd – de assurantietussenpersoon de verzekeringnemer tijdig opmerkzaam maakt op de gevolgen die hem bekend geworden feiten voor de dekking van de tot zijn portefeuille behorende verzekeringen kunnen hebben. Daarbij gaat het om feiten en omstandigheden die aan de assurantietussenpersoon bekend zijn of die hem redelijkerwijs bekend behoorden te zijn. Bij dit laatste geldt dat, indien de tussenpersoon met betrekking tot een hem bekende omstandigheid die mogelijk gevolgen heeft voor de dekking van de tot zijn portefeuille behorende verzekering niet over voldoende gegevens beschikt of niet ervan mag uitgaan dat de gegevens waarover hij beschikt nog volledig en juist zijn, hij daarnaar bij zijn cliënt moet informeren.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft gelet op de door de Hoge Raad geformuleerde, te gelden dat Rabobank eiser had moeten adviseren een beroepsaansprakelijkheidsverzekering af te sluiten. Rabobank beheerde immers de gehele verzekeringsportefeuille van eiser en zij wist of had redelijkerwijs moeten weten dat eiser software ontwikkelt en verkoopt. Op de polis van eiser staat dit immers ook vermeld. Het is een feit van algemene bekendheid dat een fout in software enorme gevolgen kan hebben. Het lag dan ook op de weg van Rabobank als assurantietussenpersoon om eiser erop te wijzen dat hij niet afdoende was verzekerd tegen de risico’s van softwarefouten. Toen zij eisers verzekeringsportefeuille ging beheren, had zij bovendien alle daarvoor benodigde informatie bij eiser moeten inwinnen en eiser opmerkzaam moeten maken op de gevolgen van het ontbreken van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering.”
De rechtbank veroordeelt Rabo tot afwikkeling van de schadeclaim “als ware Rabobank de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar van eiser, met als toepasselijke polisvoorwaarden de algemene voorwaarden beroepsaansprakelijkheidsverzekering [bedrijf 2] SII 2008 BAI (model 010411) en een verzekerde som van
€ 1.000.000,00 alsmede een eigen risico van € 2.500,00,”
