En toen waren er nog maar ……
Assurantie Magazine publiceerde vandaag (6 oktober 2017) als eerste over het schandaal rond Intermediaire Dienstverlener RISK.
Risk is veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding t.b.v. € 438.011,=.
AM hierover : “Een tussenpersoon verkoopt op 1 januari 2011 haar assurantieportefeuille aan Risk. Beide partijen komen overeen dat de koopsom bestaat uit een winstrecht van 50% van de doorlopende provisie die Risk tot 31 december 2016 over de portefeuille incasseert. Provisie over nieuwe verzekeringen uit de klantenkring van de verkopende partij vallen buiten de deal.
Uitzondering daarop is als een polis enkel in een nieuw jasje wordt gestoken voor hetzelfde te verzekeren risico.
De twee partijen verwachten dat het winstrecht € 883.011 zou bedragen.”
Echter :
Risk vermeldde niet alle ontvangen provisie en presenteerde polissen in haar portefeuille ten onrechte als nieuw afgesloten producten.
Volgens Risk zouden tussen 1 januari 2011 en 31 december 2016 van alle 3.961 polissen in de portefeuille er 996 zijn geroyeerd. Dat is 27%. Volgens de verkopende tussenpersoon kan dat aantal niet kloppen. Zij vertelt de rechtbank dat 5 tot 10% verloop bij de overdracht van een assurantieportefeuille normaal is. Eventueel zijn uitschieters naar 20% mogelijk. Geen enkele branchekenner vindt een hoger percentage normaal, aldus de eiseres.
Risk voert echter aan dat de portefeuillestand achteraf lager bleek dan voorgesteld, dat het bestand vervuild was en dat door toedoen van de eiseres verzekeringen zijn overgesloten naar andere tussenpersonen.
De rechter vindt dit niet aannemelijk. “Risk administreerde in 2010 de assurantieportefeuille van eiseres. Zij wist dus precies wat zij kocht.”
In het onderhavige geval verkrijgt de tussenpersoon dus alsnog een vergoeding vanwege de deal dat vervangende polissen toch onder de deal vallen.
STRAFBARE FEITEN ?
Grote vraag blijft : hoe zit het met de verzekeraars ?
Als er polissen zijn geroyeerd terwijl daarvoor noch van de klant, noch vanuit de verzekeraar een opzegging heeft plaatsgevonden, dan is hier sprake van strafbare feiten.
Mij is niet bekend dat dienstverleners als RISK eigenmachtig lopende polissen mogen royeren. Ook niet als deze vervolgens worden vervangen door een vergelijkbaar mogelijk beter verzekeringsproduct, ondergebracht bij andere verzekeraars.
Zie ook mijn eerdere publicaties over wantoestanden die nooit concreet zijn aangepakt door de autoriteiten en de branche-organisaties:
1) Verzekering of verdienmodel ?
2) Zachte heelmeesters maken stinkende wonden
3) Grote brand trof Danlon te Emmen
4) See No Evil, hear No Evil
Als dit ooit de opzet was van beide partijen, dan hebben beide partijen d.m.v. samenzwering de verzekeraars een loer gedraaid.
Wie zijn deze verzekeraars en deden zij ooit bij de AFM aangifte wegens valsheid in geschrifte resp. beroving van hun zaken ?
Findinet nodigt deze verzekeraars hierbij van harte uit om te vertellen waarom zij niets gemerkt hebben van deze handelswijze.
Vakgroep Veid
Omdat er in de jaren 90 sprake was van een wildgroei van tussenpersonen die – net als mijn bedrijf Eurolloyd v.h Lugt Sobbe) – diensten leverden aan het intermediair, heb ik het initiatief genomen een vereniging op te richten van deze beroepsgroep.
Vakgroep Veid (Vakgroep Externe Intermediaire Dienstverleners)
Uitsluitend toegankelijk voor Dienstverleners die zich manifesteerden als dienstverlener voor andere intermediairs.
Een lid van de vakgroep moest allereerst over een zekere mate van solvabiliteit beschikken. Een negatief eigen vermogen was niet toegestaan.De leden moesten er serieus aan werken om binnen drie jaren te beschikken over een eigen vermogen gelijk aan de bedrijfskosten incl. lonen en salarissen over een heel jaar.
Hier reeds bleek het schip te stranden : niemand bleek van zins zich te committeren zijn bedrijf niet langer leeg te roven aan het einde van het jaar. Lees: het opnemen van dividend t.g.v. een andere vennootschap.
direct of indirect
Voorts zou er sprake moeten zijn van een adequate informatieplicht over de activiteiten.
Dat de aangesloten tussenpersonen dus ook konden lezen of de dienstverlener zich ook zelf richtte op de verkoop van verzekeringsproducten. In dat geval is de dienstverlener dus feitelijk ook een concurrent en dat is toch belangrijke informatie.
Wel of geen volmacht
Ook moesten leden transparant weergeven of en zo ja welke zaken zij in volmacht zouden beheren.
Vakgroep Veid is nooit van de grond gekomen
Onvoldoende solvabiliteit en het ontbreken van een transparante aanpak bleken onoverkomelijke hindernissen te vormen. En de trein met schandalen, faillissementen en teleurgestelde intermediairs denderde gewoon voort….
Tien kleine negertjes…. en toen waren er nog maar ?
Meer spannende verhalen treft u aan op deze pagina : Memories.
