32 jaren geleden
In 1984 – ik was toen 34 – luidde ondergetekende voor het eerst de noodklok met de publicatie onder de titel “Verzekeringswereld: Vergane Glorie” .
Over de ANWB schreef ik indertijd :
Helaas: gemak dient de mens en dus volgt men steeds vaker het slechte voorbeeld van hongerige “direct writers’, banken, grootwinkelbedrijven en verenigingen als de A.N.W.B. die – daarin thans gesteund door producten van diverse verzekeringsmaatschappijen – pakketpolissen aan de man brengen (al dan niet gekoppeld aan hypotheken of financieringen). Starheid is daarvan weer het gevolg, want hoe kan een “pakketpolis” tijdig aangepast worden aan nieuwe ontwikkelingen binnen ons vak of in het kader van de Wetgeving?
Van persoonlijke advisering is dan helemaal geen sprake en in principe (en daar gaat het natuurlijk om) kan elke “leek” (lees: ondeskundige) achter de balie van een kantoor, bank, reisbureau of verenigingskantoor zo’n polis verkopen. Dient het gemak dan de consument of de assurantieverkoper?
En de verloedering binnen de branche is nog veel groter geworden dan ik indertijd vreesde.
Consumentenorganisaties en verzekeraars hebben onvoldoende oog gehad voor de belangrijke functie die het onafhankelijke intermediair vervult. Gezanik over de omvang van de beloningen die het intermediair daarbij incasseert, voerde de boventoon. En zo deze beloningen bovenmatig waren : ik kan mij niet herinneren dat verzekeraars daarvoor ooit een verwijt is gemaakt. En het waren wel de verzekeraars die deze beloningen in het vooruitzicht stelden !
En zo is de reputatie van het intermediair langzaam maar zeker te gronde gericht. Vervolgens gingen Tussenpersonen als Polis Direct en In-shared zich ook nog eens profileren als rechtstreekse aanbieder van verzekeringsproducten. En niemand nam het intermediair nog serieus. Ook de politiek niet.
Stichting SBB
In de jaren tussen 1987 en 2016 was ik als correspondent van de Stichting Schade Begeleidings Bureau betrokken bij het assisteren van consumenten, die terecht, maar vergeefs een beroep deden op hun schadeverzekering. Hieraan bleek nadrukkelijk behoefte, omdat het in de advocatuur, bij Ombudsmannen en Rechters veelal aan praktische kennis ontbreekt waar het gaat om processen, die vooraf gaan aan het afsluiten van verzekeringsovereenkomsten. Het is overigens niet voor het eerst dat een vereniging van automobilisten zich verslikt bij het bemiddelen bij verzekeringen. De NKC (club van eigenaren van kampeerauto’s) dacht bij voorbeeld ook dat zij het verdienmodel van verzekeringsdiensten net zo goed zou kunnen combineren met het behartigen van de belangen van haar leden. Dat bleek moeilijker dan gedacht.
Kwaliteit boven prijs
De niet aflatende drang van steeds meer gemakzuchtige lieden om te scoren op basis van de prijs. Dat de firma WellOwell zich via televisie en radio aan de consumenten op drong met prijsgerichte promotie, heeft mij in hoge mate gemotiveerd om in 1999 te komen met de website NottoNott . NottOnott was weliswaar een persiflage, maar met de website www.maatwerkpolis.nl heb ik in 2002 het initiatief genomen niet de prijs maar de kwaliteit van verzekeringsproducten leidend te laten zijn bij het opstellen van een adequaat advies.
Stichting SBB
Stichting SBB assisteerde sinds december 2010 meerdere slachtoffers van het beleid van de ANWB. Uit de dossiers blijkt mij dat het trio ANWB/UVM/Unigarant niet correct handelt waar het gaat om
– het adviseren van adequate verzekeringsproducten
– het aanbieden van eerlijke verzekeringsproducten
– het toekennen van schadevergoedingen
– het schatten van de schade
Woordspelletjes
Het gebruik van woordspelletjes met algemeen erkende verzekeringstechnische begrippen als “alle van buitenkomende onheilen”, is – naar mijn mening – ongepast.
Onbewuste merkelijke schuld van derden
Wildvreemde personen de kwalificatie geven dat ook zij een verzekerde zijn biedt de verzekeringsnemer een gevoel van veiligheid en zekerheid voor het geval zij schade veroorzaken.
NOVUM
Maar vervolgens stellen dat alle op de verzekeringnemer rustende plichten ook op deze derden van toepassing zijn is in mijn beleving een novum. Van een novum is sprake als er bewijs is dat een uitsluitingsgrond toch niet van toepassing was.
De polishouder blijkt immers feitelijk geen enkele zekerheid te verkrijgen voor dekkingen als aansprakelijkheid, rechtsbijstand of cascoschade.
Ik ben sinds 1968 werkzaam in deze bedrijfstak en ik ben zoiets nog nooit eerder tegengekomen.
Very Smart or NOT SO
UVM / Unigarant / ANWB passen zulke slimmigheden overigens bewust toe. Ja Bewust, want ook nadat zij schriftelijk waren gewezen op de gebreken, bleven zij producten met zulke fouten verkopen.
De consument en zijn adviseur kunnen op basis van zulke onbegrepen bepalingen vrij gemakkelijk met een kluitje het riet in gestuurd worden. En in juridische zin heeft de consument vervolgens geen andere keuze dan om daarin te berusten.
En de adviseur staat weer eens met zijn mond vol tanden. Een pose die hem vaker wordt aangemeten dan zij zelf verdiend.
Ik heb mij vaak afgevraagd hoeveel consumenten de ANWB nog bij de neus wil nemen, voordat men dit structureel doorgevoerde beleid eens wijzigt.
Wie stopt deze rijdende trein ?
Autoriteiten geïnformeerd: Transparantie ontbreekt
Lang geleden heeft Stichting SBB de AFM en DNB op de hoogte gebracht van de handelswijze van genoemde ondernemingen. Of zij een onderzoek hebben ingesteld en wat hun bevindingen waren, blijft geheim, want over hun bevindingen doen zij geen mededelingen! Dat is betreurenswaardig. Zo lang berichten niet worden tegengesproken, blijven de geruchten in stand.
Verbond sluit haar ogen voor falend beleid
Ook het Verbond van Verzekeraars is reeds jaren op de hoogte van de handel en wandel van UVM. Op 6 januari 2016 nog liet het Verbond van Verzekeraars weten, dat zij geen invloed heeft op de verzekeringsvoorwaarden van de individuele leden.
Hoe eenvoudig kan het zijn : een lid dat zich misdraagt, kan geen lid blijven van Het Verbond, zo dunkt mij!
Vervolgens liet directeur Richard Weurding tijdens een persconferentie desgevraagd weten, dat hij na een veroordeling door de Tuchtraad, bij de verzekeraar informeert of en zo ja hoeveel andere schades zijn afgewezen op basis van dezelfde voorwaarden. Dat zal dus zeker ook bij UVM het geval zijn geweest.
Kennelijk heeft de directie van Unigarant/UVM de directeur van Het Verbond vervolgens gemeld dat er verder geen probleemzaken onder handen zijn rond “waterdichte verzekering” of de vermeende dekking tegen “alle van buitenkomende onheilen”.
En wij weten dat dit wel het geval is. Wij hebben geen enkele reden om te twijfelen aan de woorden van de heer Weurding. De vraag is : waarom UVM mag zich blijven profileren als Lid van Het Verbond van Verzekeraars?
Dilemma voor AFM, DNB en het Verbond
Naar mijn gevoelen bevatten de verzekeringsproducten van ANWB/UVM/Unigarant vele – aan ANWB bekende – valkuilen en onduidelijkheden. Dat de informatie via verkoopkanalen over b.v. de bootverzekering andersluidend is dan de verzekeringsvoorwaarden blijken te bieden, is al erg genoeg. Sterker nog: ondanks dat men dit weet, kiest men er al jaren voor om zulke producten in de markt te houden.
In de praktijk blijkt dat zij ook daadwerkelijk gebruik maken van de valkuilen om zich aan hun vergoedingsverplichtingen te onttrekken. Ik kan mij niet voorstellen dat deze wijze van handelen in overeenkomst is met de doelstellingen van Het Verbond en of met de WFT.
Verjaring :
Vermoedelijk zal de ANWB/UVM/Unigarant voor de meeste schadegevallen reeds een beroep kunnen doen op verjaring.
Ethische vraag aan de autoriteiten:
Wij leggen de navolgende vraag voor aan DNB en AFM:
Is het moreel acceptabel dat verzekeraars een beroep kunnen doen op verjaring als later blijkt dat de grond voor afwijzing is ontvallen vanwege erkende ondeugdelijkheid van de verzekeringsvoorwaarden en/of als de commerciële uitingen in ernstige mate afwijken van het geleverde financiële product ?
De redactie van Findinet is benieuwd of en wanneer de autoriteiten bereid zijn deze vraag te beantwoorden.
