Net als de sociale partners vindt ook het Verbond van Verzekeraars dat alle zelfstandigen moeten participeren in een stelsel van een verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering.
Daarmee gaat het Verbond mee in de kritiek van vooral de vakbonden op Minister Koolmees. Die liet onlangs in een voortgangsbrief aan de Tweede Kamer weten dat alleen zogeheten ‘winstgenieters’ verplicht zouden moeten meedoen; dit zijn ondernemers en zzp-ers die in het IB-ondernemers-regime vallen. Vanwege waarschijnlijke uitvoeringsproblemen bij onder meer de Belastingdienst en het UWV zou het ondoenlijk zijn om ook andere zzp-groepen (bijvoorbeeld zzp-ers die naast een gewoon arbeidscontract een eigen bedrijf hebben) in een verplicht stelsel onder te brengen.
In een Q&A met Harold Herbert op de website van het Verbond onderschrijft de Verbondsdirecteur het zogeheten StvdA-advies dat de basis vormt voor het AOV-plan. ‘Dit advies zit heel knap in elkaar. Er zit een goede balans in tussen verplichting en vrijheid, maar ook tussen activering en solidariteit en tussen publieke kaders en private prikkels. Wat ons betreft is het dus zeker de moeite waard om nu iets meer moeite te doen en een goed systeem voor álle zelfstandigen te bouwen, dan snelheid te laten prevaleren en misschien een jaartje te winnen doordat je het uitvoeringsgemak boven resultaat stelt.’ Herbert wil dan ook niet dat van het StvdA-advies wordt afgeweken, zoals de Minister dat nu wel lijkt te doen.
Daarnaast sluit het advies goed aan op de wens van verzekeraars om maatwerk te kunnen bieden. Herbert wijst erop dat de klantbehoefte heel verschillend is. ‘Op dit moment zijn er zo’n 300.000 mensen met een verzekering. Zij maken totaal verschillende keuzes als het gaat om bijvoorbeeld wachttijden, het arbeidsongeschiktheidscriterium en de uitkeringshoogte. Dat kun je nooit allemaal in een verplichte basisverzekering stoppen.’ Wanneer je het verplichte deel beperkt houden en ruimte biedt voor uitgebreidere dekking in een particuliere polis hoeft dat volgens Herbert ook niet. ‘Maar hoe je het ook vormgeeft, de invoering van een nieuw systeem duurt altijd een paar jaar. Het kost simpelweg gewoon tijd. Zonder keuzemogelijkheden zou zo’n verplichte verzekering niet ineens veel sneller kunnen worden ingevoerd.’
