Stichting Geldbelangen heeft over twee directieleden van Credit Agricole Nederland B.V. een klacht ingediend bij de tuchtrechter. Over de advocaat van de bank heeft Geldbelangen een klacht ingediend bij de Orde van Advocaten.
Geldbelangen verwijt de directieleden, de heren H. Maduro en A.J. Bijsterbosch, minachting van klachteninstituut Kifid als maatschappelijk instituut in het ongelijke spel tussen banken en consumenten, het niet nakomen van beloftes, en het verzaken van de bankierseed wat betreft het “klantbelang centraal” stellen. Ook advocaat mr. V. Affourtit van kantoor Houthoff wordt minachting van het Kifid verweten en daarnaast: het verkeerd en onjuist adviseren van CACF NL B.V. in het rechtsproces, het willens en wetens frustreren van consumenten die een recht hebben en zelfverrijking.
Compensatieregeling
Credit Agricole Consumer Finance (w.o. Interbank, Ribank, De Nederlandse Voorschotbank en Intermediaire Voorschotbank) rekende jarenlang te veel rente op doorlopende kredieten met variabele rente. In 2019 oordeelde het Kifid dat de banken de te veel betaalde terug moesten betalen aan de consument. Begin 2020 rolde CACF een compensatieregeling uit. “Inmiddels heeft dat ertoe geleid dat zo’n 70.000 mensen (van de 400.000) gecompenseerd zijn voor ongeveer 150 miljoen euro”, aldus Rob Goedhart van de Stichting Geldbelangen.
Uitspraak Kifid op twee punten niet gevolgd
Op een tweetal punten heeft CACF NL B.V. echter de uitspraak van het Kifid niet gevolgd. Zo hanteert CACF voor de compensatieregeling een fictieve ingangsdatum: 1 januari 2008. Daarnaast gebruikt de bank de gemiddelde marktrente als ondergrens. Als de rente die klanten betaalden lager was dan de gemiddelde marktrente, vindt de bank niet dat de rente te hoog was, en wordt er dus niet voor gecompenseerd.
Omdat CACF niet bereid bleek om de regeling bij te stellen zijn er opnieuw klachtprocedures bij het Kifid gevoerd. Het Kifid heeft in twee voorbeeldzaken de consument in het gelijk gesteld: “Bij het sluiten van de kredietovereenkomst is duidelijk wat het verschil is tussen de individuele kredietvergoeding en het gemiddelde rentetarief in de markt. De kredietverstrekker moet zorgen dat dit verschil, dat dus bij aanvang van de kredietovereenkomst is bepaald, gedurende de looptijd van het krediet wordt gehandhaafd. Wanneer van dat verschil wordt afgeweken in het nadeel van de consument, heeft de consument recht op rentevergoeding. Anders dan de kredietverstrekker stelt, maakt het voor het recht op rentecompensatie niet uit of de kredietvergoeding hoger of lager was dan de referentierente (het gemiddelde van vergelijkbare rentes en kenbaar uit openbare bronnen).”
Onnodig extra werk
Het Kifid heeft tevens gesteld dat deze uitspraken leidend zouden worden bij andere soortgelijke klachten. Stichting Geldbelangen wilde daarom met de bank afspraken maken over de afronding van zo’n 80 dossiers, waarin Geldbelangen de consument begeleidt. “Maar weer weigerde (de advocaat van) de bank en probeerde tot twee keer toe in beroep te gaan bij het Kifid. Dat is afgewezen”, aldus Goedhart. “De (advocaat van de) bank wil nu dat alle overige klachten het normale klachtproces doorlopen. Dus eerst de interne klachtprocedure bij de bank (standaard afwijzing) en vervolgens de Kifid-klachtprocedure: klachtdossier aanmaken / reactie bij bank opvragen / reactie consument / reactie bank / eventuele hoorzitting / uitspraak. Dit bezorgt Geldbelangen en Kifid heel veel extra werk, wat onnodig is, want de bank zal (extra) compensatie toch moeten bieden. Per consument gemiddeld € 6.000.”
Geldbelangen wil het liefst de kwestie rechtstreeks met CACF afhandelen en de advocaat er niet meer bij betrekken omdat er nu geen juridische zaken meer spelen. “Advocatenkantoor Houthoff zal dat betreuren, want zoals het nu is kan het kantoor in 80 dossiers met gelijke klacht via knippen en plakken van argumenten heel veel geld verdienen.”
Bron: Stichting Geldbelangen
