De geschiedenis herhaalt zich (deel II): beleggingsbeloften

pixabay

Waar mijn collega Hans van Ommen vorige week bij verzekeraars weer een patroon herkende van hooggespannen ICT-verwachtingen, wil ik vandaag even stilstaan bij de desillusies van de kleine belegger.

Het was dit jaar namelijk flink afzien voor de particulier. Nagenoeg alle beleggingscategorieën doken dit jaar diep in het rood met de Bitcoin (gelukkig) als grote negatieve uitschieter. En dat is extra wrang voor particulieren omdat ze, na lang hun overtollige middelen op een veilige spaarrekening hebben te laten staan, in de afgelopen jaren door banken en verzekeraars waren verleid om toch maar weer ‘de beurs op te gaan’. Dit keer meest in beleggingsfondsen, wat enigszins eufemistisch ‘beheerd beleggen’ werd genoemd, maar waar je toch de tikken van de beurs flink meekrijgt.

Nu zie ik mezelf (nog) niet als oude knar, maar ik loop inmiddels ruim twintig jaar mee in de financiële journalistiek in heb vanaf half jaren negentig dit patroon nu wel een aantal keer gezien. Een kleine greep uit de geknapte verwachtingen: de aandelenlease, de campinghausse, de techrally (UPC, Chello, World Online), opties, sprinters, CFD’s, derivaten, valuta, grondstoffen. Steeds werden argeloze klanten door banken, verzekeraars, adviseurs en zelfbenoemde deskundigen (ik noem een Geert Schaaij) naar nieuwe producten en, naar later bleek een nieuw tranendal, geleid. Daarbij ondersteund door de vele krantjes, websites en fora, door journalisten van de MSM wat neerbuigend ‘beleggersporno’ genoemd.

In 1996 kwam ik vers van de opleiding te werken bij het Financieele Dagblad en zat aan het bureaublok waar ook (wijlen) Huub de Ruiter zat. De Ruiter was verantwoordelijk voor de koersenpagina’s en bezat een meer dan gemiddelde kennis over beleggen. Hij prikte meteen door allerlei beleggingsbeloftes heen met het volgende argument: pas als banken en verzekeraars niet zelf meer iets kunnen verdienen aan een bepaalde belegging, dan worden ze aangeboden aan particuliere klanten. Destijds vond ik dat erg cynisch gedacht, maar tot op heden is het nog altijd uitgekomen.

Na twintig jaar heb ik de hoop opgegeven dat particulieren kunnen worden opgevoed op dit terrein. De verleiding is voor velen gewoon te groot en de te verwachte rendementen nemen het zicht op de realiteit weg. En dat is geen nieuws, ook honderd/honderdvijftig jaar geleden trapten mensen in producten als graanspeculatie en Russische obligaties. Ik sluit dit jaar dan ook af met een citaat van mijn vader (en die had het waarschijnlijk weer van zijn vader, etc.): de wereld wil bedrogen worden en daarom wordt zij bedrogen.

GEEN REACTIES