Gisteren maakte uitvaartverzekeraar DELA bekend dat zij het in zwaar weer verkerende Yarden niet over zal nemen. Wat zijn nu de opties?
Bijna een jaar geleden maakten de beide partijen hun samenwerkingsplannen bekend, met in hun achterhoofd de hoop dat een groep ontevreden klanten nu (wellicht morrend) akkoord zou gaan met iets minder versoberde polisvoorwaarden. Die hoop is nu vervlogen. Met een verbeten fanatisme streden de polishouders voor hun rechten. Aanvankelijk vingen zij bot bij het Kifid en konden Yarden en DELA opgelucht ademhalen. Maar de groep had ook al een juridische procedure in gang gezet, en de uitspraak van de kantonrechter was voor hen een overwinning. Een voorlopige overwinning weliswaar, maar toch. De kantonrechter was in zijn uitspraak buitengewoon kritisch over het gevoerde beleid van Yarden in de afgelopen jaren.
De directie van Yarden kondigde aan in hoger beroep te gaan en er was een reële mogelijkheid op een bodemprocedure. DELA schatte in dat zo’n procedure geruime tijd zou gaan duren, terwijl op last van de rechter de oude (duurdere) voorwaarden van de naturapolissen weer van kracht werden. De combinatie van hogere lasten en onzekerheid over de rechtmatigheid van de versobering, deed DELA besluiten om zich terug te trekken.
De verbetenheid van de ontevreden polishouders in ogenschouw nemend, is het niet waarschijnlijk dat zij zich opnieuw met een kluitje in het riet laten sturen. Een eventuele overnemende partij moet dus of zoveel kapitaal in Yarden steken dat zoveel mogelijk aan de oorspronkelijke voorwaarden van bijna 400.000 naturapolissen voldaan kan worden. Of een koper moet het mogelijk jarenlang durende juridische gevecht aangaan met de polishouders, met als inzet de rechtmatigheid van de en-bloc-versobering van de naturapolissen. Dat laatste is een regelrechte gok.
Een interessant geluid over deze kwestie kwam begin vorige week van Philippe Wits, ceo van Lifetri. In een interview met Findinet blikte hij terug op de poging die Lifetri vorig jaar deed om Yarden over te nemen. Dat bleek onder meer stuk te zijn gelopen op een conflict over de winstdeling. Wits: ‘Wij waren bereid vers kapitaal in het bedrijf te steken om daarmee ook garanties richting polishouders te kunnen geven, inclusief een vooraf afgesproken winstdeling in de vorm van een indexering.’ Maar wanneer Lifetri met goed beleggingsbeleid meer winst zou maken dan deze afgesproken indexering, dan zou dit naar de verzekeraar gaan en niet naar de polishouders, legde Wits uit. ‘Vanuit de coöperatieve gedachte, waar winstdeling voor polishouders vaak het uitgangspunt is, werd dat “niet eerlijk” gevonden.’ Wellicht zouden, bij een eventueel nieuw bod van Lifetri of een andere investeringsgroep, dit soort garanties de groep ontevreden naturapolishouders over de streep kunnen trekken. Anderzijds kunnen ze daarmee potentieel in botsing komen met een (nog op te richten) groep ontevreden polishouders met een kapitaalverzekering die hun winstdeling deels in rook zien opgaan.
Een dramatisch scenario is dat het bestuur van Yarden aanstuurt op een faillissement. Voordat deze stap wordt gezet gaan eerst DNB en het Verbond van Verzekeraars de opvangregeling in werking stellen. Andere verzekeraars zullen niet staan de te trappelen om mee te doen en zullen ongetwijfeld versoberende eisen stellen. Wanneer geen enkele verzekeraar belangstelling toont, komt een daadwerkelijk faillissement in het zicht. En dan begint een proces over het waarderen van vorderingen, wat naar verwachting lang zal gaan duren.
