Omdat pensioen in pensioenpublicaties vaak wordt gerelateerd aan negatieve zaken als geldtekort en eenzaamheid, haken veel werknemers af met hun interesse.
Dat stelt Christina Bazán y Kapteijns, Pensioencoach voor Scildon. Zij ziet dat de interesse voor hun individuele pensioensituatie bij veel werknemers beperkt is. Daarom heeft het onderwerp pensioen vaak voor werkgevers ook niet de hoogste prioriteit. En dat terwijl bij de steeds populairder wordende beschikbare premieregelingen de deelnemer veel keuzes moet maken om tot een optimaal pensioenresultaat te komen. ‘Deze keuzes geven deelnemers negatieve emoties. Door actief te begeleiden en communiceren met deelnemers kan dit omgebogen worden. Pensioen wordt dan dichterbij de beleving van de deelnemer gebracht. De werkgever krijgt meer waardering voor deze dure arbeidsvoorwaarde en tegelijkertijd beperkt hij compliance risico’s. En last but not least, ook een adviseur haalt op deze manier meer voldoening uit zijn werk en kan hier bovendien een mooi businessmodel op bouwen.’
Volgens Bazán y Kapteijns wordt in veel pensioenpublicaties het onderwerp met negatieve zaken geassocieerd. ‘Dat begint al met de stelling dat de meeste mensen te weinig pensioen opbouwen. Maar ook wordt de fase van pensioen te vaak geschetst in het kader van beperkingen, gebreken, eenzaamheid en naderend overlijden. Binnen deze context moet je het niet vreemd vinden dat mensen een onbewuste afkeer van het onderwerp pensioen krijgen. Door woorden als “ouderdomspensioen” te vervangen voor “geld voor straks” creëer je een meer positieve associatie.’
In september heeft Scildon in een serie bijeenkomsten met adviseurs gesproken over het effectiever maken van de communicatie over pensioen. Een belangrijk onderdeel van deze bijeenkomsten werd verzorgd door Bazán y Kapteijns. Zij gaf aan de deelnemers een aantal leermomenten mee. Onder meer:
– Het geven van veel informatie aan werknemers en werkgevers leidt wel tot een positieve intentie om meer aandacht te schenken aan het onderwerp pensioen maar daarmee niet tot daadwerkelijke actie;
– Het bieden van veel keuzes binnen een pensioenregeling, bijvoorbeeld de keuze uit achttien lifecycle sets oogt klantvriendelijk maar leidt er in de praktijk toe dat veel betrokkenen in het geheel geen keuze maken en daarmee tot uitstelgedrag;
– Het doen van een beroep op de intrinsieke motivatie van werknemers en werkgever werkt beter dan extrinsieke motivatie. Het aanbieden van een extrinsieke motivatie zoals bijvoorbeeld: “Win een iPad” leidt niet eerder tot gewenst gedrag dan het aanbieden van een intrinsieke motivatie zoals bijvoorbeeld: “Goed voorbereid op je toekomst”.
Christina Bazán y Kapteijns adviseerde de aanwezigen om hun relaties vooral te stimuleren het onderwerp “pensioen” te visualiseren. Hierbij gaf zij het voorbeeld van een werkgever die in het kader van het pensioenbewustzijn een fotowedstrijd onder de eigen medewerkers had georganiseerd. Hierbij was de opdracht om via foto’s aan te geven hoe men de eigen pensioenfase voor zich zag. Deze opdracht en de latere presentaties van de door de medewerkers gemaakte foto’s leidt dat iedereen op een hele andere en veel positievere manier met elkaar spreekt over pensioen.
