Het standpunt van DNB over schade-assistentie op basis van een abonnement is onjuist en behoeft dringend heroverweging.
Adfiz heeft zich bij haar reactie op de stelling van DNB dat sprake is van ´verzekeren´ wanneer een adviseur de klant op grond van een abonnement assisteert bij een schade, uitstekend gedocumenteerd. Zo heeft de intermediairorganisatie onder meer advies ingewonnen bij een autoriteit op het gebied van verzekeringsrecht: prof mr Gerard Kamphuisen. Zijn conclusie is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar: "Het standpunt van DNB is op juridische en praktische gronden onjuist en behoeft dringend heroverweging".
In een uitgebreide, juridisch en maatschappelijk onderbouwde, brief analyseert Kamphuisen de argumenten en conclusies van De Nederlandsche Bank.
Onder veel meer wijst hij op de definitie van het begrip ´bemiddelen´ in artikel 1:1 Wft: ´alle werkzaamheden in de uitoefening van een beroep of bedrijf gericht op het als tussenpersoon tot stand brengen van een verzekering tussen een cliënt en een verzekeraar of op het assisteren bij het beheer en de uitvoering van een verzekering.´ "Daaruit valt", aldus Kamphuisen, "geen andere conclusie te trekken dan dat de wetgever het tot de taak van een tussenpersoon rekent om te assisteren bij de uitvoering van de verzekering en dus ook bij de schadeafhandeling."
Dit oordeel wordt extra versterkt door het feit dat deze definitie de implementatie in de nationale wetgeving is van de definitie van ´verzekeringsbemiddeling´ in de Europese Richtlijn Verzekeringbemiddeling 2002. "Daarin zijn aan de zojuist geciteerde woorden van de Wft de volgende woorden nog toegevoegd ´…, in het bijzonder in het geval van een schadegeval´."
Kamphuisen wijst erop dat de Europese tekst ook in het Nederlands recht bindend is "en daarmee staat dan vast dat het verlenen van assistentie bij de schaderegeling volgens Europees recht bemiddeling is en geen verzekeren".
