Joanne Kellerman: de huidige pensioenregeling is te duur. Op de korte én lange termijn. Structurele aanpassingen zijn daarom hard nodig.
De DNB-directeur riep tijdens het jaarlijks Pensioenseminar de pensioenbestuurders op snel in gesprek te gaan met sociale partners.
“De opdracht die u van de sociale partners hebt gekregen, blijkt eigenlijk niet meer uitvoerbaar te zijn.
Want de lage dekkingsgraden zijn het gevolg van structurele ontwikkelingen.
Mensen leven steeds langer. Het aantal premiebetalers daalt ten opzichte van het aantal gepensioneerden. De rente is laag en de beurzen verkeren nu al jaren in stormachtig weer.
En met korten is de nominale dekkingsgraad weliswaar weer op het gewenste minimumniveau, van indexatie van pensioenen is nog lang geen sprake. En dát is toch de ambitie van de meeste regelingen.
Kortom, de huidige regeling is te duur. Op de korte én lange termijn. Structurele aanpassingen zijn daarom hard nodig. En omdat er nauwelijks meer rek in de pensioenpremies zit, en de grenzen aan risiconemen nog meer in zicht lijken te komen, is het onvermijdelijk dat u met sociale partners in gesprek gaat over een aanpassing van de regeling.
Als het niet anders kan, zal de regeling soberder moeten worden. Sociale partners zullen daarbij hun verantwoordelijkheid moeten nemen.
Maar ook uw inbreng is essentieel. Want u voert de nieuwe regeling uiteindelijk uit.
Het is daarom belangrijk dat u de regie neemt. Heeft u als bestuur al een goed beeld van wat voor een regeling u wel en vooral niet kunt uitvoeren? Heeft u voldoende in kaart wat uw deelnemers willen?
Wanneer u met dat beeld naar de sociale partners gaat?
En hoe u ervoor zorgt dat de onderhandelingen tussen de sociale partners een uitvoerbare regeling opleveren? Zoals gezegd, de onzekerheid is groot, maar de feiten simpel:
er komen nieuwe wetten en regels. Maar die brengen niet meer geld in de pensioenpot.
Zolang de huidige koers wordt voortgezet, gaat er dus meer geld uít de pensioenpot dan beschikbaar is. Daarbij heeft het aanpassen van de spelregels ook zijn grenzen; niet in de laatste plaats omdat dit de geloofwaardigheid van het stelsel ondermijnt.”