(22 mei 2018 teletekst NOS) :
Ziekenhuizen zijn steeds meer geld kwijt aan schadeclaims vanwege aansprakelijkheid.
Het uitgekeerde bedrag steeg van ruim 9 miljoen euro in 2007 naar ruim 43 miljoen in 2016. Verzekeraars
In tien jaar tijd werden iets meer dan 15.000 claims ingediend.
Juriste Klemann van Maastricht UMC+, die onderzoek naar het fenomeen deed, zegt
dat de toename van het aantal claims haar is meegevallen. In het gros van de
gevallen bleef het uitgekeerde bedrag nagenoeg gelijk. De stijging van het totale bedrag wordt veroorzaakt door een paar hoge claims in langlopende zaken. In 2015 werd in een geval 1,6 miljoen euro uitgekeerd.
Redactie Findinet: Het gaat hier om een onbeheersbare vorm van aansprakelijkheid. Dat was al helder in 1985. De lasten zouden uiteindelijk ondraaglijk worden voor de burgers die dit uiteindelijk allemaal zelf moeten betalen via hun ziektekostenpremie.
Aansprakelijkheid versus sommenverzekering
Het verhalen van schade op een aansprakelijke partij, levert altijd het probleem op dat men bewijzen moet leveren.
Heeft men een eigen polis, dan is de verzekeraar genoodzaakt op zoek te gaan naar oorzaak en gevolg. De positie van het slachtoffer is dan dus ook veel sterker.
En aanbieders, zoals Lugt Sobbe/Eurolloyd, vielen dan dus ook onder het toezicht van wat nu Kifid heet. Dat was dan ook de aanleiding voor het ontwikkelen van de Patiënten Risico Polis. Nederlandse verzekeraars zagen er geen brood in, zo stelde ik vast.
Lloyd’s of London
Vervolgens heb ik Lloyd’s Underwriters weten te overtuigen van het feit dat er in praktische zin geen onderscheid kan worden gemaakt tussen:,
- een ongeval dat iemand is overkomen en
- een medische handeling die onbedoeld lichamelijk letsel veroorzaakt.Zo heb ik van Underwriters toestemming gekregen een specifieke verzekering voor dit doel te mogen ontwikkelen.
In 1990 kon Lugt Sobbe (later Eurolloyd) de Patiënten Risico Polis op de markt brengen. Zo kreeg het intermediair voor het eerst de mogelijkheid om hun cliënten een verzekering aan te bieden, waarvoor uitsluitend premie verschuldigd was indien en zo lang een gezinslid of familielid in het ziekenhuis was opgenomen.
De hoogte van de dekking werd in de polis vastgelegd en kon dus op maat worden aangepast.Met terugwerkende kracht dekking
De verzekering bood dekking vanaf het moment dat men door ambulance personeel werd aangeraakt of vanaf het moment dat men het ziekenhuis betrad en stopte op het moment dat men weer thuis was aangekomen.
Vanzelfsprekend dekte de verzekering niet alleen medische handelingen die noodzakelijk waren vanwege een ongeval, maar ook medische handelingen die betrekking hadden op de behandeling vanwege een ziekte.
Zelfs letsel aan een ongeboren of geboren kind dat tijdens de bevalling letsel ondervond, viel onder de dekking.
Niet in goede aarde
Maar de nieuwe polis viel niet in goede aarde bij de dames en heren letselschade regelaars. Onder aanvoering van Mr. Houkes van Bureau Pals werd in Assurantie Magazine een fors en ongebreideld offensief tegen deze nieuwe verzekeringsoplossing ingezet.
Vechten tegen de Bierkaai
Met maar liefst 21 niet relevante of zelfs onjuiste argumenten werd korte metten gemaakt met deze verzekeringsvorm.
Mr. Houkes was o.m. van mening dat niet de verzekerden, maar de artsen de premie zouden moeten betalen.
Ik mag toch hopen dat iedere lezer kan begrijpen dat artsen de kosten van hun aansprakelijkheidsverzekering gewoon verdisconteren in hun tarieven !
Over de termijn van de schadebehandeling betaalden verzekeraars een rente van 5%.
Ik vond het belangrijk om dit vast te leggen, omdat zo de indruk kon worden weggenomen dat verzekeraars enig belang zouden hebben bij het traineren van uitkeringen.
Maar Mr. Houkes vond dit veel te weinig, want de wettelijke rente was op dat moment hoger.
Dat Wettelijke Rente uitsluitend verschuldigd is, indien en zodra er sprake is van een verzekeraar die in gebreke is gesteld, dat vergat Mr. Houkes daarbij te vermelden.
Dat de verzekerden naast de 5% doorlopende rente TEVENS de Wettelijke rente konden claimen, dat had Mr. Houkes gemakshalve ook maar verzuimd te vermelden.
Kortom : GEEN van de 21 door hem aangevoerde argumenten was steekhoudend, maar de dolksteek was op een voortreffelijke wijze toegebracht.
De heer Pals (werkgever van Mr. Jodokus) heeft later nog wel zijn excuses aangeboden, maar intussen bleef Bureau Pals zich wel inzetten voor het verhalen van steeds grotere claims bij de ziekenhuizen.
De Patiënten Risico Polis is een stille dood gestorven.
Met dank aan de letselschadebureaus.
