Intern toezicht moet de basis zijn. Onze zelfregulering is verre van vrijblijvend.
Er komen meer dan 120 wetsvoorstellen op ons af en 31 Brusselse initiatieven. “Reken daar de 61 regelingen uit onze eigen vereniging bij en u kunt zich goed voorstellen waarom ik eerder stelde: je bent vandaag de dag als verzekeraar een kei van een ondernemer als je in staat bent gewoon je werk te doen.”
Aldus Leo de Boer in zijn speech over effectief toezicht tijdens het congres risk@360degrees.
Hij waarschuwde voor een overkill van regelgeving en ook van toezichthandelingen.
“Toezicht moet bijdragen aan de financiële stabiliteit van verzekeraars en aan het vertrouwen van de klant in de sector. Het moet ‘principe gebaseerd’ en ‘risico georiënteerd’ en efficiënt zijn.
De toezichthouders AFM en DNB worden de laatste jaren explosief duurder. In de periode 2000-2010 zijn de kosten van AFM en DNB verdrievoudigd! In 2013 zullen de kosten voor verzekeraars van DNB met 21% stijgen en de kosten van AFM voor verzekeraars met ruim 35%. Het regeerakkoord doet er nog een laatste schep bovenop omdat de bijdrage van de overheid vanaf 2015 in de kosten van toezicht geschrapt wordt en de financiële sector nog eens 38 miljoen euro extra voor de kiezen krijgt. Voor een markt die hard terugloopt en knokt voor zijn bestaan is dit niet te begrijpen!. Ik krijg hier vanuit de markt echt hele gepeperde mails over. Maar bedenk ook dat het uiteindelijk de consument is die de rekening betaalt.”
Intern toezicht is de basis
“Het intern toezicht is de basis: zorgen voor goed gedrag ligt bij iedere verzekeraar zelf in huis. De tweede toezichtpijler in onze sector is zelfregulering door en voor de hele sector. Een wellicht wat onderschat en daarmee wat ondergewaardeerd fenomeen. Zo hebben we meer dan 60 bindende Verbondsregelingen: gedragscodes, protocollen, convenanten en bedrijfsregelingen. Variërend van hoe we omgaan met de verzekerbaarheid van HIV en contractstermijnen tot aan de verzekerbaarheid van terrorisme en militairen in Afghanistan. Vrijwel alle verzekeraars in Nederland zijn lid van het Verbond. Onze statuten verplichten onze leden zich aan de regels te houden. Ons lidmaatschap is verre van vrijblijvend. Onze zelfregulering ook niet. Dat moet ook wel: wat stelt zelfregulering voor wanneer het niet op controleerbare wijze nagekomen wordt. Controle op de regels is dus het volgende traject. Ze worden zo ontworpen dat die controle praktisch en zo efficiënt mogelijk is. Ook hebben we ervoor gezorgd dat er een systeem van sanctionering bij niet-naleving van die regels is.”
Extern toezicht als sluitstuk
“Het externe toezicht door de wettelijke toezichthouders moet dienen als sluitstuk op het interne toezicht en op de zelfregulering. Hoeveel ruimte voor de markt wil je hebben? 10-15 jaar geleden gruwden we van het materiële, voor- en achteraf controlerende vergaande toezicht in Frankrijk en Duitsland en waren we trots op ons liberale, normatieve toezicht achteraf in Nederland. Nu gaan verzekeraars, althans zo voelen zij dat, langzamerhand steeds minder zelf over hun prijzen, voorwaarden, cultuur en beloning. We snappen dat de klepel terugslaat, maar wie bewaakt dat deze nu niet te ver door het midden heen schiet? Voorkom overregulering, want kennelijk zijn de regels van na de vorige crisis ook niet het antwoord geweest op de huidige. Mik vooral op een goed riskmanagement, een klantgerichte instelling en the tone at the top. Met daarbij ruimte voor eigen verantwoordelijkheid en ondernemen. Daar zit uiteindelijk toch de kern.”
