Een abonnementsysteem kan weliswaar kwalificeren als verzekering, maar niet als rechtsbijstandverzekering. Dit schrijft mr Cees de Jong in Het Financieele Dagblad. Hij betoogt daarin dat zo?n systeem onder geen enkele in de Europese regelgeving en in de Wft gedefinieerde branche valt. Dus, zo luidt de conclusie van De Jong, is het een vorm van verzekering waarvoor geen vergunning nodig zou moeten zijn. "Iets om dit najaar mee te nemen bij de evaluatie van de Wft.""
Wat DNB er niet bij vertelde, was dat bij rechtsbijstandsverzekering de schadeafwikkeling moet worden toevertrouwd aan een juridisch zelfstandig schaderegelingskantoor. Is dat er niet, dan moet zijn geregeld dat de klant de behartiging van zijn belangen aan een advocaat mag toevertrouwen."
Verder schrijft hij dat "verzekeringstussenpersonen dreigen te verdwalen in een oerwoud aan vereiste vergunningen." Hij wijst op het recente boetebesluit van de AFM, dat aangeeft dat een adviseur niet mag zeggen dat het beter is om te sparen dan een verzekering te sluiten. "Ook niet als dat voor de klant het beste advies is. Althans, als die tussenpersoon niet beschikt over een vergunning om over spaarrekeningen te adviseren of daarin te bemiddelen. Hij zal zijn opdrachtgever dan moeten doorverwijzen naar een concurrent: een bank of iemand die wél over de vereiste vergunning beschikt.
"De verzekeringstussenpersoon die met een klant een betalingsregeling wil treffen, moet beschikken over een kredietvergunning. Want als hij toestaat dat een klant zijn jaarpremie in twaalf maandelijkse termijnen betaalt, staat dat gelijk aan het aanbieden van krediet. De praktijk heeft uitgewezen dat de AFM op dit punt een strikte uitleg van de Wet op het financieel toezicht (Wft) hanteert. En ook dat deze gedragstoezichthouder daarin wordt gevolgd door de bestuursrechter."
