Van valse opmaat naar onzuiver akkoord?
Topman Piet Moerland riep tijdens de algemene ledenvergadering
van zijn Rabobank alle betrokken partijen
op om te komen tot een integrale hervorming van de
woningmarkt. Hij schaart zich daarmee in het groeiende
koor van deskundigen dat een einde wil maken
aan het zinloze incidentenbeleid. De praktijk heeft inmiddels
voldoende bewezen dat met goedbedoelde al
dan niet tijdelijke maatregelen in de marge de woningmarkt
niet vlotgetrokken kan worden. Daarom lijkt
het goed dat Moerland als marktleider in hypothekenland
het voortouw neemt om de overheid wakker te
schudden.
Dat klinkt veel marktpartijen als muziek in de oren,
maar die verstomt waarschijnlijk snel als zij kennis
nemen van het wisselgeld dat Moerland daarvoor neer
wil leggen: hij wil komen tot een nationaal akkoord
met als kern dat in het vervolg alleen nog annuïtaire
hypotheken afgesloten mogen worden. “Op korte termijn
kan dat leiden tot meer doorstroming en op langere
termijn tot een stabieler financieel fundament onder
de woningmarkt”, toont hij zijn maatschappelijke
betrokkenheid. Maar zijn dat de werkelijke motieven?
Na het debacle met de Opmaat Hypotheek dirigeert
Rabo de meeste klanten nu naar haar spaarhypotheek.
Beide vormen hebben één ding gemeen: ze zijn volledig
aflossingsvrij “waardoor u profiteert van de maximale
belastingaftrek” (bron: website Rabobank).
Het is dan wel een enorme pirouette om nu de zegeningen
van een annuïteitenlening uitgebreid naar voren
te brengen. Daar zit meer achter, denk je dan. Wat precies,
daar kun je alleen naar gissen.
Misschien werpt Basel 3 zijn schaduwen vooruit en
wordt het moeilijker om de financiële buffers aan te
houden wanneer de leningen niet met enige regelmaat
worden afgelost.
Of is het verlies van marktaandeel makkelijker te stuiten
wanneer alle concurrenten zich verplichten dezelfde
eenheidsworst te gaan verkopen?
Voor wie gelooft in samenzweringstheorieën is een
aardige suggestie dat de bankman is ingehuurd door
politici om op slinkse manier toch te knabbelen aan de
hypotheekrenteaftrek.
Een ding is zeker, met een annuïteitenhypotheek stijgen
de reële woonlasten van de consumenten, zonder
dat zij in ruil daarvoor iets terugkrijgen. Voor de acceptatienormen
maakt het geen verschil.
Het zou plezierig zijn als Rabo eerst in alle openheid
echt een integraal plan op tafel legt waarmee naar
haar mening de woningmarkt weer optimaal kan functioneren.
Zonder die transparantie bestaat het risico
dat er uiteindelijk een onzuiver akkoord uit de bus
komt.
Jan Aikens
Dit is een samenvatting van de column verschenen in het ThemaMagazine Hypotheken en Wonen
