Jurjen Oosterbaan: Portefeuillerecht beschermt “kleine bemiddelaar” tegen “grote verzekeraar”
Bureau D&O-algemeen directeur Jurjen Oosterbaan Martinius en Findinet-hoofdredacteur Jan Aikens discussiëren over het portefeuillerecht na het provisieverbod.
Dag Jan,
Graag reageer ik op jouw stelling dat het “Portefeuillerecht snel een verouderd begrip zal worden”.
Ik ben het met je eens dat we een in tijd leven waarin we de sector opnieuw gaan inrichten. Op vele punten zullen we processen morgen anders gaan inrichten dan gisteren. Daarover zullen aanbieders en intermediair met elkaar in gesprek moeten gaan. Om dat gesprek tot een goed einde te brengen, zal er over en weer respect moeten zijn. Het heeft denk ik weinig zin om wanneer ‘de ander’ een opvatting heeft die verschilt met jouw eigen opvatting meteen te roepen dat de ander ‘onbetrouwbaar is of aan diens ’integriteit getwijfeld moet worden’.
Het portefeuillerecht is zo een onderwerp waar we met elkaar over moeten praten. Met het voorgenomen verbod op provisie in zicht, is er alle reden om na te denken of het begrip ‘portefeuillerechten’ aan modernisering toe is.
Ik ben het met jou eens dat we in dat denkproces de klant centraal moeten stellen. Dus ja een modern portefeuillerecht zou er niet toe mogen leiden dat de klant jarenlang gegijzeld wordt door een adviseur waarin hij geen vertrouwen heeft of producten die niet langer passen.
Maar ik denk niet, dat de conclusie dan zou moeten zijn, dat er tussen aanbieder en bemiddelaar helemaal geen afspraken meer gemaakt hoeven te worden.
Over de vraag of de afspraken privaatrechtelijk gemaakt moeten worden of toch maar verankerd moeten worden in de Wft, moeten we het misschien een volgende keer maar eens hebben. Nu eerst maar eens van gedachten wisselen wat de inhoud van de nieuwe afspraken kunnen zijn.
Kern van het huidige portefeuillerecht is dat we de klant willen beschermen tegen ongewenste directe contacten met de aanbieder. Ook hierover wil ik een volgende keer graag met je van gedachten wisselen. Maar portefeuillerechten hebben daarnaast in zich dat de ‘kleine bemiddelaar’ wordt beschermd tegen de ‘grote verzekeraar’.
Laten we eerst maar eens kijken of we het hierover eens kunnen worden,
We vinden het heel normaal dat een werkgever een relatiebeding met zijn werknemers overeenkomt. Met het doel te voorkomen dat de werknemer die uit dienst treedt de klanten gaat benaderen. Wij vinden, denk ik, met elkaar dat het oneerlijk is wanneer een werkgever veel inspanning heeft gepleegd om een prospect tot klant te maken, een ex-werknemer met alle gegevens die de werkgever over die klant heeft verzameld, vervolgens die klant gaat benaderen om tot eigen klant te maken.
Datzelfde zou ook in de verhouding tussen aanbieder en bemiddelaar kunnen gelden. Natuurlijk mag de aanbieder reclame maken voor zijn directe kanaal. En natuurlijk mag de klant van het intermediair besluiten om te switchen naar het directe kanaal.
Maar is het nu echt zo raar om als bemiddelaar en aanbieder afspraken te maken dat de aanbieder niet gaat proberen een wig te drijven in de relatie tussen klant/bemiddelaar? En zeker niet met behulp van de gegevens die de bemiddelaar zelf in het kader van een goede afstemming van de verhouding klant, aanbieder en adviseur aan de aanbieder heeft aangeleverd. Eigenlijk een kwestie van goed fatsoen. Maar dat is iets ouderwets. Dus daarom toch maar even formeel regelen lijkt mij.
Groet,
Jurjen Oosterbaan Martinius
