De NVHP verwerpt het pleidooi van verzekeraars dat het intermediair de kosten van haar dienstverlening via factoring-maatschappijen aan de klant in rekening moet brengen. Veel consumenten beschikken over onvoldoende liquiditeiten om de kosten van financieel advies zelf in één keer te financieren. Recent onderzoek onder leden van de NVHP geeft aan dat leden verwachten dat 79% van hun relaties de kosten van een hypotheekadvies niet, of niet rechtstreeks, kan betalen.
Mr. Leo de Boer, directeur Verbond van Verzekeraars, bepleit dat het intermediair gebruik gaat maken factoringmaatschappijen (zie het interview in het Findinet ThemaMagazine Hypothekenevent 2011). Bij factoring draagt de financieel dienstverlener de vordering op de klant over aan de factoringmaatschappij. Deze factoringmaatschappij koopt als het ware de vordering van de financieel dienstverlener. De financieel dienstverlener krijgt direct een vergoeding welke lager is dan de vordering op de klant. De factoringmaatschappij gaat vervolgens de vordering bij de klant incasseren. Het verschil tussen de prijs waarvoor de factoringmaatschappij de vordering heeft overgenomen en het bedrag dat door de factoringmaatschappij geïncasseerd wordt is de winst van de factoring- maatschappij.
NVHP: Klant serieus nemen is klant keuze bieden
"Het wordt tijd om even tot bezinning te komen en stil te staan bij de vraag wat we als samenleving ook weer beogen," aldus Mr. Alexander van Voorst Vader, plaatsvervangend voorzitter NVHP. "Centrale doelstelling is, dat we willen voorkomen dat aanbieders door het bieden van hoge provisies het advies van de adviseur beïnvloeden. Een forse stap om dit doel te bereiken is gezet door het transparant maken van provisies. Vervolgens is er wetgeving ingevoerd die zowel de aanbieder als de bemiddelaar de verplichting oplegt te voorkomen dat er buitensporige beloning plaatsvindt. Ik denk dat we daarmee de kans op ‘perverse prikkels’ al in belangrijke mate hebben beperkt. Vervolgens verwachten wij dat reeds per 1 januari 2012 de inducementregeling wordt uitgebreid naar de directe beloning. Kortom, de klant is zo langzamerhand echt wel goed beschermd tegen ongewenste handelspraktijken.
De vraag is dan, wat er dan nog tegen is om de klant gewoon de keuze te bieden om, of inderdaad de kosten van de financieel dienstverlener rechtstreeks te betalen, of dit samen te laten lopen met de premie die aan de aanbieder wordt betaald. De suggestie van het Verbond aan het intermediair om dit te laten lopen via commerciële factoringmaatschappijen en andere incassobureaus is ongewenst en leidt tot onnodige extra kosten voor de consument. Juist rondom incassobureaus zitten nog schimmige partijen van het niveau ‘Jacobse en Van Es.’ Het is extra kwetsbaar indien deze organisaties ook nog eens een eigen belang krijgen om de vordering geïncasseerd te krijgen. Als branche moeten wij dat de consument niet aandoen. Verzekeraars en banken zijn fatsoenlijke instellingen, laten we in het belang van de consument en het imago van de bedrijfstak de geldstroom vooral via deze kanalen laten lopen. Prima dat de beloning van de onafhankelijk adviseur een zaak is van klant en adviseur. Maar laten we aanbieders nu niet als ‘lepraleiders’ profileren, die op geen enkele wijze bij de uitvoering van deze afspraken tussen klanten en adviseurs betrokken mogen zijn. Het pleidooi van het Verbond voor inschakeling van commerciële factoringmaatschappijen is, denken wij, geen goed voorstel."
