Het Geldloket wordt wel degelijk concurrent van de adviseur die niet het product maar het klantbelang centraal stelt.
In aanwezigheid van onder anderen Prinses Máxima legde minister De Jager bij de opening van het eerste geldloket uit wat het belang is van dit soort instellingen.
“Juist een ICT-er als ik heeft geijverd voor een fysiek Geldloket in het internettijdperk”, aldus De Jager die zich persoonlijk sterk met dit fenomeen verbonden voelt. “Het is gebleken dat veel mensen of hun weg niet vinden via het internet, of gewoon behoefte hebben aan contact met een medewerker die tekst en uitleg verschaft over hun financiële zaken. Persoonlijk en op maat gesneden. En dat is precies wat het Geldloket gaat doen: voorlcihting geven over geldzaken.”
De Jager verder: “Iedereen die vragen heeft over zijn geldzaken, en alles wat daarmee te maken heeft, kan terecht bij het Geldloket. Iemand met vragen over zijn pensioenvoorziening kan naar het Geldloket! Vragen over financiële zaken, bijvoorbeeld rond trouwen, kinderen, of scheiden? Naar het Geldloket!
En vragen over financiële zaken rond studeren, verhuizen, of werken? Het Geldloket!”
De minister meldde ook wat het Geldloket niet gaat doen: “Het Geldloket is geen bank. Klanten kunnen er niet lenen of sparen. En het Geldloket geeft geen advies over financiële producten.”
Wel degelijk concurrent van adviseur
Opnieuw wreekt zich het feit dat het begrip ‘advies’ zoals het gedefinieerd is in de Wft de praktijk niet dekt, omdat het teveel gerelateerd is aan het aanprijzen van een product.
Van de professionele financiële adviseur wordt juist geëist dat hij het productdenken loslaat en de belangen, behoeften, mogelijkheden en ambities van de klant centraal stelt.
Tegelijkertijd krijgen ook anderen alle vrijheid om dit werkterrein te betreden zonder dat daarvoor een vergunning vereist is.
Het enige verschil met een professionele adviseur is dat na een inventarisatie en het opstellen van een risicoprofiel van de klant (ook dat valt niet onder de definitie van advies) een niet-vergunninghouder geen specifiek product mag aanraden. Dat verschil was belangrijk in het provisietijdperk, maar valt in het niet na het provisieverbod. De professionele financiële adviseur kan omzet genereren door zijn adviestijd rechtstreeks in rekening te brengen bij de consument. En dat is een ander verschil met het Geldloket dat dankzij subsidies ‘gratis’ deze diensten verleent.
Het klopt dat het Geldloket geen concurrent is van het uistervende ras van bemiddelaars die op provisiebasis werkt. Maar het wordt wel degelijk een concurrent van de adviseur nieuwe stijl.
