De privaatrechtelijke paragraaf in de Wft over het portefeuillerecht lijkt in de huidige tijd niet meer op zijn plaats.
Dit stelde Cees de Jong tijdens de verdediging van zijn proefschrift. Op vrijdag 2 september ontving hij van de rector van de Open Universiteit in Heerlen de doctorstitel.
In zijn proefschrift behandelt hij de privaat- en publiekrechtelijke rol van de tussenpersoon en de gevolmachtigd agent.
Tijdens de verdediging werd hij onder meer bevraagd over het portefeuillerecht en met name de portefeuilleoverdracht in de ‘nieuwe wereld’. Daarmee wordt gedoeld op de transformatie die het intermediair doormaakt van ‘handelsagent van de verzekeraar’ naar de adviseur van de klant. Het portefeuillerecht dateert uit de tijd dat de agent (adviseur/bemiddelaar) beschermd moest worden ten opzichte van zijn principaal (de verzekeraar).
Nu is de verhouding volledig verandert en verleent de klant opdracht aan de adviseur/bemiddelaar om tegen betaling verschillende diensten voor hem te verrichten. Dit wordt vastgelegd in een dienstverleningsovereenkomst. De portefeuille van een intermediair bestaat daardoor dus niet meer uit een aantal polissen, maar uit contracten met individuele klanten. Als er dus sprake is van portefeuilleoverdracht, dan worden die overeenkomsten van opdracht overgedragen. En het is de vraag of dat zomaar kan, zeker in de vaak voorkomende omstandigheid dat voor die overdracht niet de toestemming aan de individuele klanten is gevraagd. Deze discussie is nog onvoldoende gevoerd, aldus De Jong, en zeker nog niet uitgekristalliseerd. Zijn conclusie is dat de portefeuilleoverdracht zoals die nog altijd – sinds de invoering van de WAB – plaatsvindt is achterhaald en op een verkeerde manier plaatsvindt.
Zie de huidige regeling over het portefeuillerecht op deKennisportal van deze site.
