Pensioenuitkomsten moeten op basis van redelijke veronderstellingen, ten aanzien van rendementen en inflatie, in lijn zijn met gewekte verwachtingen.
Dit wordt, naar verwachting van het AG, het belangrijkste toetsingscriterium voor actuarissen bij hun certificering van voorwaardelijke pensioenregelingen.
Het is, volgens Rajish Sagoenie, voorzitter van het Actuarieel Genootschap, de uitdaging om het voorgestelde systeem van voorwaardelijke reële pensioenen op een transparante en begrijpelijke manier te communiceren. Daarbij is het van belang dat de pensioengerechtigde begrijpt hoeveel risico hij loopt voor zijn pensioen en dit risico moet dan ook inzichtelijk worden gemaakt.
Het AG is er voorstander van om in het FTK2, waar het gaat om het toezicht op voorwaardelijke reële pensioenen, uit te gaan van het verwachte rendement op de beleggingen verminderd met de verwachte inflatie/indexatie. Een aparte disconteringsvoet zou dan niet nodig zijn. Het AG is overigens van mening dat een dekkingsgraad in deze context niet of minder relevant wordt. Van belang is dat uitgangspunten worden geformuleerd voor de toetsing of de gewekte verwachtingen nagekomen kunnen worden (haalbaarheidstoets).
Invaren bestaande aanspraken
Een van de vragen die het pensioenakkoord oproept is hoe om te gaan met het invaren van bestaande aanspraken.
Volgens Sagoenie is deze vraag essentieel: “Als het invaren van bestaande aanspraken in het nieuwe pensioensysteem niet mogelijk blijkt te zijn, zal dat kunnen resulteren in verschillende toezichtregimes voor oude (harde aanspraken van voor het pensioenakkoord) en nieuwe aanspraken (van na het pensioenakkoord). Hierdoor neemt de complexiteit (van de uitvoering) van de pensioenregeling alleen maar toe. De vraag is gerechtvaardigd of de initiële doelstellingen van het Pensioenakkoord dan wel gehaald kunnen worden. Het AG doelt hiermee zowel op het oplossen van de huidige financiële problemen bij pensioenfondsen als het komen tot transparante, eenvoudige en begrijpelijke pensioencontracten.”