Het opvoeren van de druk om polissen individueel te repareren en het voorbereiden van massaclaims leiden tot een giftige cocktail waaraan ook verzekerden kunnen bezwijken.
In een brief aan de Tweede Kamer voert minister Dijsselbloem de druk op bij adviseurs en verzekeraars om haast te maken met het actief repareren van beleggingsverzekeringen. De AFM gaat werken met streefcijfers. Dat betekent dat binnen een bepaalde tijd althans voor een bepaald percentage polissen een oplossing moet zijn gevonden.
De praktische invulling is als volgt:
Beleggingsverzekeringen waarbij toekomstige inleg waarschijnlijk niet leidt tot vermogensopbouw (niet opbouwende polissen): na het eerste kwartaal van 2014 moet voor 100% van de klanten met een dergelijke polis een oplossing worden gevonden. Deze polissen zijn doorgaans niet (meer) in het belang van klanten en moeten dus worden aangepakt door verzekeraars, in beginsel in overleg met de klant.
Beleggingsverzekeringen met als doel het aflossen van een hypotheek: de AFM heeft een streefcijfer van 80% bepaald op basis van ervaringen in de markt. Dit streefcijfer moet in beginsel behaald worden op 1 januari 2015.
• Streefcijfers voor de overige (kwetsbare) klantgroepen: de AFM verwacht in het verloop van 2014 streefcijfers op te stellen. De AFM verwacht op dat moment meer zicht te hebben op de eerste ervaringen met deze groepen, waardoor reële streefcijfers kunnen worden opgesteld.
Bij de streefcijfers wordt getoetst of voldoende klanten zijn geactiveerd. Met activeren van een klant wordt bedoeld dat de klant een bewuste keuze heeft gemaakt. Dat kan de keuze zijn om gebruik te maken van de mogelijkheid van hersteladvies (waarna de polis al dan niet kan worden aangepast) of de keuze om samen met de verzekeraar de polis rechtstreeks aan te passen of de keuze om niets aan te passen aan de polis.
Verzekeraars en adviseurs die niet tijdig voldoen aan de streefcijfers moeten in het openbaar aan de AFM uitleggen waarom dit niet is gelukt.
Gezegd kan worden dat dit een verdere toespitsing is van het ‘best of class’ beleid, waarbij verzekerden niets in de weg gelegd mag worden om kosteloos de polis naar de huidige inzichten te repareren of over te stappen naar een nieuw product. Daar is indertijd aan toegevoegd dat verzekeraars niet achterover mogen leunen tot de verzekerde hiervoor aanklopt, maar zelf initiatieven moeten ontplooien. Van adviseurs wordt verwacht dat zij gratis reparatie advies geven. Als sluitstuk worden de marktpartijen nu afgerekend op het behalen van streefcijfers.
Individueel versus collectief
Hoewel de regels opnieuw worden aangescherpt, blijft de consistente opdracht dat gezocht moet worden naar een maatwerkoplossing per individuele verzekerde. Sommige adviseurs hebben zich hierin gespecialiseerd en boeken successen voor de klant. Tegen lagere kosten hebben die nu een polis die meer in lijn is met de doelstelling.
Dijsselbloem beantwoordt niet de vraag of na afdoende reparatie van een polis de zaak daarmee is afgedaan. Of loopt de verzekeraar het risico dat die polis alsnog wordt ingezet bij een massaclaim? Als inderdaad voor een gerepareerde polis daar bovenop schadevergoeding wordt geëist dan komt er een vraag aan de orde die het juridische gelijk weleens kan overtreffen. Namelijk: zijn verzekeraars in staat deze aanslagen op hun vermogen op een gezonde manier te overleven?
Zoals bekend maakt DNB zich – wellicht te grote – zorgen over de financiële positie van levensverzekeraars. In elk geval zal de wildgroei aan kaalplukstichtingen niet bijdragen aan een versterking van de vermogenspositie. Zij zouden zich moeten afvragen waar verzekerden beter mee gediend zijn: met een zo optimale renovatie van de dekking of met daarbij nog de laatste euro schadevergoeding waardoor de levensverzekeringsbranche nog langer in zwaar blijft.
Verzekerden zijn erbij gebaat dat verzekeraars op lange termijn hun verplichtingen zonder problemen kunnen nakomen. Daarvoor is in de eerste plaats nodig dat nu zo snel mogelijk een punt gezet kan worden achter de affaire.
Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als de kwestie langer sleept dan verzekeraars financieel kunnen dragen.
