Vervolg op publicatie  d.d. 16 mei 2023 : Martin Kerkhof, directeur van de Amersfoortse “De Leugenachtige Fantast”

Op Google is van deze fantast geen betere foto te vinden trouwens!
Martin Kerkhofs heeft nooit gepubliceerd wat hij eigenlijk heeft gedaan om een verbeterde versie van de WAO en de AAW te lanceren.

Waarde lezers:
Ik ga u niet vermoeien met voorbeelden van mensen die het slachtoffer zijn van de willekeur bij keuringsinstanties van de UWV.

Wordt het niet eens tijd voor een professionele aanpak?

1952 – 2024
Wikipedia:
“Het GAK werd in 1952 opgericht en verrichtte de administratie van een aantal bedrijfsverenigingen.
Het Gemeenschappelijk Administratiekantoor (GAK) was een Nederlandse instelling die belast was met de uitvoering van de sociale zekerheid.

Daarnaast verrichtte het GAK ook de administratie van werknemersverzekeringen (WAO, WW en Ziektewet), en was het verantwoordelijk voor de uitvoering van de Wajong en voorzieningen zoals de Tolkvoorziening.

In 2000 werd het GAK genationaliseerd en in januari 2002 fuseerde de instelling met het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv) en met de uitvoeringsinstanties Cadans, GUO, SFB en USZO tot het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV).”

Het is algemeen bekend dat het GAK (Gemeenschappelijk Administratie Kantoor) tot de dag van haar opheffing dezelfde fouten maakte bij het toekennen van uitkeringen vanwege:

a) De ziektewet (tijdelijke arbeidsongeschiktheid van een werknemer)
b) De WAO (Langdurige arbeidsongeschiktheid van een werknemer)
c) De AAW die men kon aanvragen als men geen werknemer was, maar wel arbeidsongeschikt (denk aan huisvrouwen, zelfstandige ondernemers en minderjarigen)

Het GAK liet zich nl. niet leiden voor medische deskundigen, maar liet het keuren over aan leken, die bijgestaan werden voor arbeidsdeskundigen.

Keuringsinstanties niet deskundig
Ondeskundige leken en arbeidsdeskundigen zijn – zo meen ik – per definitie niet in staat te oordelen over de fysieke of geestelijke gezondheid van een mens.
Zij zijn daarvoor niet opgeleid.

Een leek kan inventariseren welke klachten hem worden gemeld. Voor het beoordelen over deze klachten heeft hij geen opleiding genoten.

Een arbeidsdeskundige kan beoordelen of iemand zodanig lijdt onder een zieke of ongeval, dat hij geheel of gedeeltelijk niet meer in staat is geld te verdienen met arbeid.

Maar geen van beiden kunnen of mogen vaststellen of de betrokkene feitelijk ziek is of gehandicapt door een ongeval.

Maar bij het GAK deden zij dat wel.
Met als gevolg dat het aanvragen van uitkeringen een fluitje van een cent was.
Wie kende indertijd niet iemand die 100% arbeidsongeschikt was bevonden, maar die intussen zwart bijverdiende met kluswerk en handel.
Er werd dus gefraudeerd bij het leven.

Het is  herfst 1991
Daaraan moest een einde komen en dus moest er een nieuwe wet worden bedacht die de WAO kon vervangen.
ZIEKTEWET moest worden afgeschaft
De toenmalige Minister van Sociale zaken heeft toen gemeend de tekorten op de Ziekengeldverzekering te kunnen bestrijden door meteen maar de Ziektewet af te schaffen.
Voortaan zouden werkgevers de eerste twee karen van arbeidsongeschiktheid voor hun rekening moeten nemen.
Werkgevers kregen zo een direct belang bij het bestrijden van oneigenlijk gebruik van de Ziektewet: fraude.
Maar de werkgevers kregen geen adequate middelen om misbruik te toetsen.
Daarvoor werden commerciële bureaus opgericht: de bedrijfsartsen deden hun intrede.
De Particuliere Verzekeraars stonden in de rij om verzekeringsproducten aan te bieden die dit risico van de werkgevers zouden gaan dekken.
Verzuimverzekeringen, tijdelijke AOV enz. deden hun intrede.

Werkgevers die in verhouding vaak een beroep moesten doen op hun verzuimverzekeraar, kregen te maken met sterkt stijgende premies of extra eigenrisico-dagen.
Dit hakte er met name in bij kleine ondernemingen, waar een enkele werknemer kon veroorzaken dat de verzekeraar zich genoodzaakt zag tot het nemen van drastische
maatregelen.

AAW moest worden afgeschaft
De Algemene Arbeidsongeschiktheid Wet werd ook meteen maar afgeschaft.
En zo kwamen arbeidsongeschikte huisvrouwen, studenten en zelfstandigen dus in de kou  te staan.
Voor arbeidsongeschikte jongeren werd de WA-Jong bedacht.

WAO moest worden vervangen door de WIA
Net als de WAO was de WIA bedoeld voor werknemers.
De WAO was overigens naar mijn mening geen slechte wet, maar deze werd abominabel uitgevoerd door de medewerkers van het GAK.
Dus werd de wet vervangen door de WIA.

Het GAK werd opgeheven en vervangen door het UWV.
En ze deden een plas en lieten alles zoals het was.
Leken en arbeidsdeskundigen gingen zich weer buiten over de uitkeringsrechten van arbeidsongeschikten.
Maar een beoordeling door één of meer medische deskundigen (specialisten) werd niet overwogen.

Indertijd had ondergetekende ruimschoots ervaring opgedaan met het laten keuren van verzekerden die blijvend invalide waren geworden door een
ongeval of een ziekte.
Vanwege deze ervaring, heeft ondergetekende de moeite genomen om de toenmalige Minister van Sociale Zaken te vertellen over de optie
onderscheid te maken tussen de gevolgen van blijvende invaliditeit, zodat de verzekerde zijn resterende mogelijkheden om geld  te verdienen door arbeid ten volle
zou kunnen benutten zonder te worden gekort op zijn uitkering.
Sterker nog: om te voorkomen dat men niet goed zou weten om te gaan met dit voorstel, heb ik twee wetsontwerpen gemaakt:
1) De WIW : Wet Invaliditeitsverzekering Werknemers
2) De AIW : vervanging van de AAW voor zelfstandigen, huisvrouwen , jongeren.

Mijn voorstel hield mede in dat de Ziektewet ongewijzigd van kracht zou moeten blijven.

De Minister heeft mij vervolgens laten weten dat hij het door hem eerder gepresenteerde wetsontwerp zou intrekken zodat deze nieuwe visie (WIW en AIW)konden worden betrokken
bij zijn definitieve voorstellen.

KORTING ipv RECHT OP UITKERING
Vervolgens interpreteerde de Minister mijn voorstellen op tegenovergestelde wijze, met als gevolg dat de resterende graad van geschiktheid tot het verdienvermogen van verzekerden onderdeel werd van de WIA.
Precies het tegenovergestelde dus van mijn voorstellen.

Wet Invaliditeitsverzekering Werknemers:
Mijn voorstellen gingen uit van een blijvend recht op inkomen indien tijdens twee jaren Ziektewet wordt vastgesteld dat er sprake was van blijvende graad van invaliditeit.
Wie 20 % blijvend invalide is, krijgt 20% van het verzekerde inkomen. Wie er toch niet in slaagt om geld te verdienen, moet zich maar melden bij de WW.
Wie meer dan 70% blijvend invalide is, krijgt 100% van het verzekerde inkomen.
Hoef je dus nooit meer een herkeuring te vragen, tenzij er sprake is van een stijging van de graad blijvende invaliditeit.

WIA / UWV
Maar de WIA ging uit van een kansberekening waarbij het verdienvermogen van verzekerden de basis is voor het berekenen van zijn uitkering.
Wie dus nog in theorie 50% kan functioneren, krijgt dus te horen dat hij voor dat percentage wordt gekort.
Dat is dus volstrekt tegenovergesteld aan mijn voorstellen.

Hoe is het mogelijk:
GAK of UWV: Altijd weer een kip zonder kop aan het stuurwiel!
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D

Ik kan mij herinneren dat WIM KAN over zulke zaken ooit heeft gezegd :
” Er zijn Ministers die denken dat als je het weerbericht maar tijdig wijzigt, dat het weer dan ook anders zal zijn.”
D
D
D
D
D
D

Wajong
Met de Wajong is het niet anders gesteld: pappen en nathouden tot de kruik barst.
In het satirische televisieprogramma werd dit jl. zaterdag 23 november 2024 op voortreffelijke wijze de werkwijze van UWV in beeld gebracht met een video die indertijd door het UWV werd uitgezonden:

Met andere woorden:

UWV heeft dus een promotiefilmpje laten maken over de doelstelling van de WAJONG.
Daarin maakt zij duidelijk dat jongeren die een blijvende invaliditeit is overkomen, een uitkering kunnen aanvragen als zij kunnen aantonen
dat zij nu en in de toekomst geen inkomen uit arbeid zullen kunnen verwerven.
En vervolgens zullen de leken van het UWV bepalen of deze jongeren inderdaad arbeidsongeschikt zijn.

Hier worden dus wederom de zaken door elkaar gehaald:
1) Een handicap of een ongeneeslijke spierziekte, botziekte, aangeboren geestesziekte of bloedziekte zijn vormen van blijvende invaliditeit.
2) Blijvende invaliditeit is per definitie permanent> blijvend!
3) Er kan dus geen discussie zijn over het feit of er sprake is van een kansloze situatie een inkomen te verwerven met werken.
De grote vraag die men moet willen beantwoorden is : wat is het percentage blijvende invaliditeit.
4) Dat is de enige factor die deskundigen van het UWV zouden moeten willen taxeren.
Dat zou ook de basis moeten zijn voor de hoogte van de uitkering.
5) Vervolgens zou men de invalide volledig vrij moeten laten in het streven om de resterende validiteit in te zetten voor het verwerven van inkomen.
Zo kan het UWV dus bijdragen aan het bieden van gelijke kansen:

Eva Eikhout werd geboren zonder armen en benen.
Zij is in praktische zin 100% blijvend invalide.
Waarom zou je op haar uitkering korten als men bij het UWV van mening is dat mensen zonder armen of benen vast nog wel geld zou kunnen verdienen met het maken van reclamespotjes voor een ziektekostenverzekeraar?
WIW = Stel de invalide mensen in de gelegenheid aanvullend inkomen te verwerven zonder op de uitkering te korten.
Waar bemoeit die UWV zich toch mee?
d
Voor het verlies van armen en benen valt bij de AOV-verzekeraar nooit meer niets meer te claimen.
Daarvoor blijft zij bij een WIW-dekking dus 100% uitkering ontvangen.
In het theoretische geval dat zij alsnog haar stem zou verliezen, zal een particuliere AOV-polis haar verlies aan inkomen kunnen dekken.
Dus zou de AOV-premie lager kunnen zijn dan gebruikelijk, want haar reeds aanwezige invaliditeit zal nooit leiden tot verdere uitkeringsrechten.
D
D

Ik vraag mij dus regelmatig af hoe het mogelijk is dat Politici en ambtenaren, maar ook particuliere verzekeraars zich niet laten adviseren door deskundigen. En als vervolgens
de zaken voorzienbaar uit de hand lopen, dan moeten er weer hersteloperaties bedacht worden om het toegebrachte onrecht weer teniet te doen.
En dat kost dan weer miljoenen die niet begroot zijn. Dat naast de miljarden die alsnog uitgekeerd moeten worden.
Ik herinner u maar even aan:
* schaderegeling na overstromingen in Limburg
* schaderegeling na bevingen bij de gaswinning in Groningen
* schaderegeling aardbeving in Roermond
* schaderegeling vanwege de toeslagenaffaire
* vergoedingen op grond van foute uitkeringen WW
* schaderegeling vanwege fouten bij berekening WIA
* schaderegeling vanwege fouten bij de berekening van Wajong
* uitvoering schaderegeling n.a.v. sluiting op grond van Corona (waarbij ondernemers niet in aanmerking komen voor vaste lasten, indien zij zich in de schulden hadden gestoken om hun bedrijf in de jaren voorafgaande aan de sluiting te (ver)bouwen, in te  richten en op te tuigen).

Allemaal wetten en regelingen die niet bedacht zijn door mensen die verstand hebben van de materie. Beschikken over praktische kennis!
Politici, ambtenaren enz.

“Bezint eer ge begint” is ook zo’n spreekwoord dat in dit kader past.