Aflevering 41, in de reeks van Memories uit een woelig verzekeringsleven
“In Co-assurantie met …..”
Het was in mei 1976, dat wij (bij Assurantiemakelaar Lugt Sobbe & Co) – voor een bedrijf in het Zuiden des Lands – een aanvullende beurspolis hadden afgesloten.
Zoiets heet “In co-assurantie met”, waarbij verwezen werd naar de andere polis.
Wij zonden de polis met factuur toe aan diens assurantieadviseur.
Toen deze zag dat wij de verzekering hadden afgesloten bij Lloyd’s Underwriters, werd ons de vraag voorgelegd waarom de premie een stuk lager was dan de premie die de Pseudomakelaar Van Eijck rekende voor de dekking die hij had verzorgd bij Lloyd’s Underwriters.
Wij namen dus contact op met Underwriters en deze namen de moeite uit te zoeken wat het verschil kon verklaren.
Na verloop van tijd bleek dat bij hen geen bijzonder verschil in premie bekend was.
Dezelfde premie en deze werd netto na aftrek van een courtage van 20% afgerekend met Lloyd’s.
Daarop zond de intermediair ons een kopie van de polis die hij van Van Eijck had ontvangen. Daarop stond een premie die 25% hoger was.
Wij zonden het document naar verzekeraars en waren benieuwd naar hun reactie.
Wat bleek : Van Eijck verhoogde de premies structureel met 25%.
Vervolgens rekende hij 20% courtage (een vijfde van de hogere premie), zodat de premie boekhoudkundig weer 100 % werd. Zo zou tijdens een boekenonderzoek de fraude niet gemakkelijk kunnen worden ontdekt.
Bij de afrekening met Lloyd’s werd wederom 20% courtage verrekend, zodat Underwriters geen weet konden hebben van de courtage-fraude van
100 bruto+ 25 = 125 – 20 = 100 – 20 = 80 netto met een courtage van 45.
Bij een bruto premie van 100, harkte van Eijck dus in feite 45 % courtage naar binnen.
Vanzelfsprekend heeft Van Eijck een boze brief ontvangen van de tussenpersoon.
En bij Lloyd’s hoefde Van Eijck geen zaken meer aan te brengen. Van Eijck was geen lid van NVA of NBvA en derhalve niet aanspreekbaar via een tuchtraad. Niemand zou hem beletten zijn praktijken voort te zetten.
Pas in 1980 ontdekte de SER dat er van alles fout was en werd er een hoorzitting georganiseerd.
Hans Cats (Huidig) kwalificeerde dergelijke makelaars (LINK) als “Slechte Paella” en pleitte voor continuatie van de gang van zaken voor makelaars die horen tot “Goede Paella”.
Dit schandaal (LINK) zou uiteindelijk leiden tot het einde van de SER als centraal lichaam Assurantiebemiddeling.
Wandelgangen
De meeste intermediairs zijn lid van een beroepsvereniging als NVA, NBVA thans Adfiz.
En via de wandelgangen kwam dit verhaal ter kennis van assurantieadviseur Van Rey tegens kamerlid van de VVD.
Integriteit in het geding
Jos van Rey nam contact met mij op en verzocht mij de kwestie in Den Haag te komen toelichten. Hij wilde het fijne er van weten en dus toog ik in ovember 1976 naar Den Haag voor een afspraak. Moest wachten in een ontvangstruimte op het Binnenhof.
Ik had voor de zekerheid maar vast een paar zinnige Kamervragen opgesteld, zodat Jos snel en efficient zijn vragen aan de Minister van Financiën zou kunnen stellen.
Het kabinet was een coalitie van de PvdA (met o.a. Pronk), KVP (Van Agt), ARP(De Gaay Fortman), D66(Gruyters), PPR(Tip).
Intense discussie
Terwijl ik in de ontvangstruimte op een bank te wachten op Jos, vond er achter mijn rug een intense discussie plaats tussen Kamerleden van de Coalitie.
Onderwerp van de discussie was : Ok, het kabinet moet dus vallen in maart a.s., maar hoe gaan wij dat realiseren?
Ik kon mijn oren niet geloven!
De coalitiegenoten stonden hier af te spreken hoe zij over een paar maanden het Kabinet Den Uyl zouden laten vallen!!!
Een kamerlid zegde toe een aanleiding bedenken. “Ik verzin wel iets!”
Omdat niemand mij later zou geloven, deel ik deze ervaring kort daarop met meerdere vrienden, zodat zij samen met mij in spanning konden afwachten wat er zou gebeuren in maart.
Terug naar de bank op het Binnenhof
Na een half uurtje wachten kwam Jos mij ophalen.
Hij nam de Kamervragen door en was daarmee zeer tevreden. Hij snapte nu ook hoe de courtage-fraude werd gepleegd en zou de vragen zo indienen bij de Kamervoorzitter (Vondeling).
Jos zond mij een maand later de schriftelijke reactie van Minister Duisenberg. Ik begreep totaal niet hoe een Minister zo slecht zou kunnen reageren op duidelijke vragen. Ik vroeg Jos mij een kopie te zenden van de vragen die aan de Minister van Financiën waren voorgelegd en mij bleek dat de vragen die ik in concept had voorgedragen, in opdracht van de Kamervoorzitter waren gewijzigd.
De vragen waren nu zo geredigeerd, dat zelfs een tijdelijk lid van de Josti-band deze met vlag en wimpel zou kunnen beantwoorden.
De angel was uit de vragen getrokken en beantwoording was heel simpel te geven.
Met dank aan de Kamervoorzitter zou er dus geen verdere aandacht aan dergelijke fraude worden geschonken. Weer een lijk stevig in de kast gestopt!
Het directe gevolg van deze latente opstelling was uiteindelijk dat de AFM moest worden opgericht omdat de SER de controle over de assurantiebemiddeling had verloren: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden” LINK
En dat de Verzekeringskamer moest worden opgeheven omdat zij in haar toezicht had gefaald: “Scheringa nog altijd op vrije voeten” = LINK
Nu zitten wij met een AFM die weinig tot geen affiniteit heeft met het verzekeringsvak en een DNB die ons de bureaucratie heeft uitgevonden: “De AFM en de Vergelijkingstkaart” = LINK
Allemaal het gevolg van de ingreep door Kamervoorzitter Vondeling.
Maar dat terzijde:
En toen werd het februari 1977.
De PvdA kwam plotseling met een Wetsvoorstel :
De Wet op de Grondpolitiek.
Doelstelling: dat alle (huis)eigenaren van grond in Nederland, voortaan een soort erfpacht zouden moeten gaan betalen voor het gebruik van meters grond.
Ik had het zelf niet eens door, maar dat was dus de boobytrap die moest leiden tot de val van het kabinet Den Uyl.
En toen werd het 22 maart 1977 en HUPS daar ging het kabinet Den Uyl ten onder.
Mijn Conclusie
Al die verschillende partijen en de tweede kamer : het is één grote poppenkast.
En wij hebben het nog steeds niet door.
Kamervoorzitters die zich door Ministers laten influisteren hoe zij moeilijke vragen uit de weg kunnen gaan.
Kamerleden die zich rustig voorbereiden op de val van een kabinet en vervolgens op televisie te bekvechten over een kwestie die al maanden vooraf was afgesproken!
Ik moest weer aan dit verhaal denken, toen ik het gehannes op televisie gadesloeg n.a.v. de uitkomsten van de verkiezingen. Het is één grote POPPENKAST.
Wenst u meer van dergelijke avonturen te lezen?
Kijk dan eens op deze pagina: Memories.
