Bureau D&O komt met modelvoorwaarden voor gebieden waar geen wettelijk portefeuillerecht geldt. Maar geldt dat straks niet voor alle gebieden?
“De Argenta affaire geeft aan dat het intermediair onacceptabele risico’s loopt dat aanbieders binnen een relatief korte termijn zich het klantenbestand van het intermediair toe-eigenen op die gebieden waar de Wft geen portefeuillerechten kent.” Aldus Bureau D&O in haar nieuwsbrief.
Consumptief kredietverstrekker Argenta heeft eenzijdig de samenwerking met het intermediair opgezegd. Zij heeft, aldus Adfiz, daarmee de afspraken in de samenwerkingsovereenkomsten geschonden. De intermediairorganisatie dreigde met een juridische procedure, maar verwacht nu langs minnelijke weg tot een oplossing te kunnen komen.
D&O: “De uitkomst van de gesprekken overstijgt het belang van alleen de Argenta zaak. De Wft regelt de portefeuillerechten alleen voor verzekeringen. Voor consumptief krediet, sparen en hypothecair krediet heeft het intermediair geen portefeuillebescherming op grond van de Wft.”
“Deze affaire geeft aan dat het intermediair onacceptabele risico’s loopt dat aanbieders binnen een relatief korte termijn zich het klantenbestand van het intermediair toe-eigenen op die gebieden waar de Wft geen portefeuillerechten kent.
Bureau D & O zal daarom zelf privaatrechtelijke voorwaarden laten opstellen waarin op gelijke wijze als voor verzekeringen het intermediair privaatrechtelijk portefeuillerechten bedingt voor de gebieden sparen, consumptief krediet en hypothecair krediet. Het intermediair zal deze overeenkomsten dan zelf rechtstreeks moeten afsluiten met de aanbieders waarmee wordt samengewerkt. De verwachting is dat deze voorwaarden half augustus gereed zijn.”
Portefeuillerecht na 2013
Ook al verandert het wettelijk portefeuillerecht voor verzekeringen niet, dan is het de vraag wat dat recht in de praktijk na de inwerkingtreding van het provisieverbod nog voorstelt.
Intermediairs die ervoor kiezen alleen te adviseren en niet te bemiddelen bij de totstandkoming van de overeenkomst zullen dat recht in elk geval missen. En wat als ze wel bemiddelen zonder dat daar een beloning van de aanbieder tegenover staat? Gaan bemiddelaars dan van verzekeraars eisen dat deze de bemiddelde relaties niet rechtstreeks mogen benaderen? Theoretisch kan dat als de verzekeraar een dergelijk beding accepteert., Maar daar staat dan wel tegenover dat de bemiddelaar de volledige zorgplicht op zich moet nemen. En dan is het de vraag of de klant de prijs die daaraan is verbonden, wil betalen.
In het nieuwe tijdperk worden de banden tussen aanbieder en intermediair doorgesneden. En dan gaat het niet alleen om de financiële banden. De onafhankelijke adviseurs immers gaan zich profileren als volstrekt onafhankelijk van welke aanbieder dan ook.
Idealiter betekent dit, dat de adviseur er geen enkel belang bij heeft bij wie de klant na een gedegen advies het product afneemt. Dat geldt niet alleen in financieel opzicht, maar ook voor alle contractuele samenwerkingsvormen. Als straks de ene verzekeraar ‘gratis’ meer service verleent aan de klanten in de portefeuille van een bemiddelaar dan de andere ontstaat een nieuwe vorm van ‘perverse prikkels’. Zeker als die dienstverlening afhankelijk gemaakt wordt van de omzet die een bemiddelaar bij een aanbieder binnenbrengt. En dat is het laatste waar de branche op zit te wachten.
Zo gezien wordt het portefeuillerecht-nieuwe-stijl vertaald als het recht dat adviseur/bemiddelaar en klant hebben om als eerste met elkaar de reikwijdte van de dienstverlening van de intermediair te bepalen Niet meer en zeker niet minder.
Jan Aikens
