De Ombudsman over wanpraktijken bij betalingsbeschermers en marketingtrucs van hypotheekaanbieders.
“Indien de consument vroeg waarom er periodiek bedragen op de kredietrekening in debet werden gebracht als ’beschermingsbijdrage’,”schrijft de Ombudsman in het jaarverslag 2011 van het Kifid, “dan kregen zij plotseling te horen dat er sprake was van een verzekeringsovereenkomst. Het was vervolgens aan de consumenten te bewijzen dat zij deze verzekering niet hadden gesloten, nu zij immers al geruime tijd deze bijdrage zonder protest betaalden.”
Wanpraktijken
De Ombudsman: “Ik acht dit wanpraktijken en in voorkomende gevallen heb ik klagers volledig in het gelijk gesteld. Mijn voorgangers hebben al decennia betoogd dat dit soort verzekeringen slechts vrijwillig en na goede voorlichting mogen worden afgesloten. De meegefinancierde koopsompolis, een veel te dure premievorm, komt gelukkig vrijwel niet meer voor, maar ook de periodieke premiepolis is kennelijk voor de kredietverschaffer, dan wel voor de adviseur, een inkomstenbron die koste wat het kost moet worden verkocht.
Voorwaarden
Andere klachten betroffen de voorwaarden van dit soort verzekeringen.
Zo waren er klachten over voorwaarden die bepaalden wanneer de verzekering zonder opzegging eindigde, zoals bij verhoging van het krediet. Zo betaalden klagers premie voor een verzekering die op grond van die voorwaarden al jaren daarvoor zonder opzegging was geëindigd; dit kwam echter pas aan het licht toen zij een beroep deden op de verzekering.
“Ik heb mij hierbij op het standpunt gesteld dat de ontstane situatie in het voordeel van de consument moet worden uitgelegd indien de kredietverstrekker en de verzekeraar bij wijziging van de kredietsom beiden nalaten de verzekerde of elkaar te wijzen op de consequenties daarvan voor de verzekeringsovereenkomst. Dit komt neer op hetzij uitkeren, hetzij premierestitutie, al naar gelang het voordeligst is voor de consument. Ik maak mij wel zorgen over het feit dat er mogelijk veel consumenten zijn die premie betalen voor een niet bestaande verzekering, zonder dat dit ooit aan het licht zal komen.”
Nodeloos complexe producten
“Een geldlening voor een eigen woning wordt een complex product genoemd. Naar mijn mening maken de banken dit ’product’ echter vele malen complexer dan nodig is. Ik stoor mij aan het woordgebruik rond deze geldleningen. Wat moet ik bijvoorbeeld verstaan onder de “Man&Vrouw hypotheek met Profirente, waar rentevaste periodes gelden binnen de Comfortlijn en tussentijdse renteherziening mogelijk is op basis van de Contante Waarde Regeling”? Vrijwel alle banken geven hun leningen een of andere exotische naam, vermoedelijk bedacht door de marketingafdeling. Dit is dan een ‘product’ van de bank, dat bijvoorbeeld kan meedingen naar het ‘hypotheekproduct van het jaar’.
In het verslagjaar kreeg ik klachten van consumenten die binnen één bank wilden overstappen van het ene product naar het andere, maar te horen kregen dat dit alleen mogelijk was via een gang naar de notaris. Het ‘product’ was kennelijk een eigen leven gaan leiden. Dat een gang naar de notaris overbodig was, omdat het door de consument al verleende recht van hypotheek gold voor alle vorderingen van de bank uit welke hoofde dan ook, kwam blijkbaar niet meer bij de bank op. Het spreekt voor zich dat ik deze klagers in het gelijk heb gesteld.”
