Opinie: educatie helpt niet tegen ‘geldregelhekel’

copyright Pixabay

Uit een onderzoek van Aegon en Motivacton blijkt dat steeds meer jongeren lijden aan ‘geldregelhekel’. Wat is een goed medicijn?

Het is een leuk gevonden woord: geldregelhekel, van toepassing op mensen die een hekel hebben aan het regelen van geldzaken. Het komt vooral voor in de leeftijdscategorie 18 tot 34 jaar, daarna neemt het langzaam af. Mensen ouder dan 55 blijken geen hekel te hebben aan het regelen van geldzaken.

De ‘aandoening’ loopt parallel met een gebrekkig financieel bewustzijn in de leeftijdsgroep van jongvolwassenen. Het is een fenomeen dat bij mij wat bevreemding oproept, omdat op de middelbare school (en de basisschool), veel meer dan vroeger, best wat aandacht is voor persoonlijke financiën. De kennis over verdiensten, uitgaven, sparen en lenen zou dus in de hoofden moeten zitten. Maar in de praktijk komt het er niet uit. Wellicht is er dus wat anders aan de hand.

Bij de term geldregelhekel moest ik denken aan de Nederlandse speelfilm ‘Aanmodderfakker’, waarin hoofdpersoon Thijs, een eeuwige student fiscale economie, consequent blauwe enveloppen ongeopend in een la gooit. Later in de film blijkt dat de belastingschuld van Thijs is opgelopen tot vele tienduizenden euro’s. Het gedrag van Thijs is een voorbeeld van een probleem ontkennen, waardoor het probleem ogenschijnlijk dus niet bestaat en je gewoon door kunt leven. Uiteindelijk drukt in de film de moeder van Thijs hem met de neus op de feiten en komt zijn leven in een wat rustiger vaarwater.

In het begeleidende persbericht van Aegon komt het probleem ontkennen eveneens om de hoek kijken. Jongeren lijken niet geconfronteerd te willen worden met hun geldzaken en steken hun kop in het zand. Als redenen worden vaak genoemd “dan zie je meteen wat er over is van je inkomsten en daar krijg ik stress van”, “het is zelden goed nieuws”, “je wordt met de neus op de feiten gedrukt”. Het is vervolgens wat verbazend dat deskundigen in het persbericht pleiten voor meer administratieve vaardigheden en financiële kennis. Verbazend, omdat de meesten de kennis wel hebben en het voorbij gaat aan het onderliggende probleem.

Problemen ontkennen komt niet zelden voort uit weerzin om eigen zwakheden onder ogen te zien. Bijvoorbeeld de zwakheid dat er teveel geld wordt uitgegeven. Het liefst blijven jongeren blijkbaar hangen in een zorgeloos (feestend) bestaan waarbij de ouders eventuele financiële tekorten aanvullen. Bewust of onbewust is er verzet tegen het ‘geordende burgermansbestaan’, dat inderdaad minder leuk is. Maar: het leven is nu eenmaal niet altijd leuk.

De remedie is niet het aanbieden van cursussen of het ontwikkelen van apps, maar het verzamelen van moed om de koe bij de horens te vatten. Ouders spelen daar een belangrijke rol in, en misschien durven sommige financieel adviseurs het aan om de jongvolwassen stevig toe te spreken. Dat is pas een manier om de klant centraal te zetten.

GEEN REACTIES