“Wantrouwen in pensioensector is groot volgens Theo Gommer. Daarover schreef hij in de Financiële Telegraaf en sprak hij ook in de podcast DwarsNieuws met Marianne Zwagerman en Maurice de Hond onlangs.”

Wantrouwen

Mijn afdronk was dat er een ongebreideld wantrouwen is van alle tegenstanders van de wet in de pensioensector. En eigenlijk in alle financiële en politieke betrokken instituties en instanties. Zeker nu het om geld gaat, veel geld, is iedereen wantrouwend én vindt iedereen dat hij/zij net wat meer recht heeft dan de ander.

Greep in de pensioenpot

Zo wordt er gesteld dat een greep in de pensioenpot wordt gedaan? Is dat echt zo? Nee, natuurlijk niet. Wel wordt bij pensioenfondsen een (klein) deel van de buffer gebruikt om 45-plussers te compenseren. Deze groep heeft namelijk een nadeel van de afschaffing van de zogenaamde doorsneepremie, omdat jongeren niet meer gaan subsidiëren. Gepensioneerden vinden dat dit maar door de jongeren en/of werkgevers moet worden betaald en hebben het dus over een ‘pensioenroof’? Tja…

Maar wie heeft het huidige systeem ‘bedacht?

Als we echter in een collectief, solidair, grotendeels verplicht pensioenstelsel zitten, dat nota bene bedacht én in stand is gehouden door juist de huidige gepensioneerden, dan is het toch niet onredelijk dat iedereen meebetaald aan de overstap? Die ook nog eens een keer wettelijke – democratisch bepaald – is vastgelegd. Gepensioneerden krijgen direct een deel van de buffer als extra pensioen en maken het eerst aanspraak op de solidariteitsreserve, die daarna ook nog weer eens aangevuld wordt met geld van actieve werknemers (jongeren dus ook). 45-plussers krijgen hun compensatie en jongeren mogen sparen voor zichzelf, maar krijgen wel alle risico en verantwoordelijkheid.
Best eerlijk toch?

Amendementskeuze

Ook het inmiddels tot 3 maal toe gewijzigde amendement van Agnes Joseph kwam ter sprake. Nu moet iedereen toch zélf kunnen kiezen. Maar afhankelijk van wat mensen kiezen – even ervan uitgaand dat ze met goede informatie een goede afgewogen keus kunnen maken – heeft dat gevolgen voor de rest. Die dan opnieuw wil kiezen op basis van de nieuwe uitgangspunten…. Kortom, niet uitvoerbaar. Nog los van dat het mosterd na de maaltijd is. Dat zegt de Raad van State, DNB, AFM, etc. Maar ja, dat zijn nu weer ‘die’ niet te vertrouwen instanties…

Conclusie

Ik kan al met al maar een conclusie trekken. Wat de kritiek ook mag zijn, we hebben nu eenmaal na een uitvoerig en zorgvuldig democratisch proces – waarbij niet meer en niet minder juridisch is vastgelegd wat sociale partners wilden, en die worden geacht iedereen te representeren, ook dat is het gevolg van keuzes in het verleden – gekozen voor de Wet toekomst pensioenen. Er zit dan ook niets anders op dan om deze uit te voeren.

Écht persoonlijk

En dan daarna maar zo snel mogelijk over naar echt persoonlijk pensioen. Op basis van een algehele pensioenplicht met vrije keus qua uitvoerder en veel opnamemogelijkheden, ook voor pensioendatum. Dan kan iedereen doen en laten wat hem/haar goeddunkt en is eindelijk iedereen tevreden. Toch?!