Vrijdag 15 januari 2021 viel de bijl voor het kabinet Rutte 3.
Het liederlijke gedrag van de (ambtenaren bij) de Belastingdienst maakte een einde
aan de dynastie die al meer dan 10 jaren onder leiding van Mark Rutte het land
bestuurde?
Meer dan 20.000 gezinnen werden de dupe van een ongebreidelde zoektocht van ambtenaren om hun meerderen te imponeren met hun liederlijke bemoeizucht.
AFFAIRE
Zou Mark Rutte een affaire hebben met de een of andere lieftallige Staatssecretaris of Minister, dan was er natuurlijk niks aan de hand geweest. Maar de Toeslagenaffaire betekende het einde van een regeringsperiode waarin een handje vol ambtelijke dienaren van de overheid het leven van 20.000 gezinnen had weten te terroriseren.
Carrière monsters die uit zijn op promotie
De dames en heren ambtenaren worden – zo blijkt uit een recente verklaring van het Ministerie van Justitie – niet strafrechtelijk vervolgd. Doorgaans komen zij – vanwege hun ontembare drang tot zinloze handhaving – in aanmerking voor promotie:
LINK Het Openbaar Ministerie gaat GEEN strafrechtelijk onderzoek instellen naar de Belastingdienst en zijn ambtenaren in verband met de kinderopvangtoeslagaffaire. ‘Na een zorgvuldige beoordeling van de feiten en omstandigheden komt het OM niet tot een strafrechtelijke verdenking’, licht het OM het besluit toe.
‘Heel pijnlijk voor de getroffen ouders’, aldus SP-Kamerlid Renske Leijten.
Zoals u al is gebleken uit de kop boven dit artikel, ga ik u vertellen over mijn belevenissen met de belastingdienst. Maar daar hoort wel een inleiding bij.
1976 : Ascoso
Naar aanleiding van een werkelijk adembenemende demonstratie van Wang Computers, in Alphen a/d Rijn, besloot ik dat wij ook moesten gaan automatiseren.
Het Ascoso softwarepakket sloeg werkelijk alle records en dus vroeg ik de blonde dames van Wang-team om voor mij eens een verzekeringsdocument te printen waarop het kenteken van mijn auto staat. Gewoon voor de lol.
Dat bleek niet mogelijk, want het programma bestond helemaal niet. Wat wij hadden gezien was slechts een plan. Alles wat wij (directies van Turien, Bruns ten Brink, Lugt Sobbe en talloze andere makelaars en gevolmachtigden) met stijgende verbazing hebben zien werken, blijkt een snel in elkaar geflanste fantoom te zijn.
Dat was niet ongebruikelijk, want indertijd werkte er nooit iets dat met automatisering van doen had.
Wat wij in onze branche ook kochten: steeds bleek het niet meer te zijn dan de fantasie van programmeurs en systeemanalisten.
Wederom een illusie armer, want tot op dat moment had de verzekeringswereld al tientallen miljoenen gestoken in veelbelovende systemen als het ABC (Assurantie Beurs Computersysteem dat al snel failliet ging) of later het het BBB (Beurs Boekings Bureau) dat ook ter ziele ging of het BCS (Beurs Clearing Systeem) dat alleen maar gebreken vertoonde.
Geen van deze systemen bleek in de praktijk ook te leveren wat de leveranciers beloofden.
‘Baas in eigen buik’
Deze slogan werd in die jaren geïntroduceerd door voorstanders van abortus.
Maar deze was evenzo relevant voor mij, want ik besloot dat wij (bij Lugt Sobbe) voortaan baas in eigen buik zouden zijn. Niet meer afhankelijk van systeemhuizen of toeleveranciers.
Datapoint
Ik bestelde dus eind 1976 een computer van het merk Datapont.
Met maar liefst 40 MB schijfgeheugen voor programma’s en data.
Twee schijven van 20 MB, zodat je een backup kon maken.
Software was er niet, dus dat moest ik dan maar zelf gaan maken.
Met heel veel energie en nachtelijk doorwerken is dat ook gelukt.
Ik volgde op kantoor met goed gevolg een private opleiding tot programmeur en schreef hoogst bruikbare programma’s met inzet van talen als Assembler, Cobol, Basic, Databus en DB/C.
Met als resultaat dat wij bij Lugt Sobbe in 1979 beschikten over een systeem waarop wij alle facturen en betalingen konden boeken in een grootboek met sub-administraties voor debiteuren en crediteuren.
Geen rekening courant, dan ook geen geld
Omdat de achterstand in het afrekenen met onze 3500 agenten zeer aanzienlijk was, liep onze schijf vol met onbetaalde facturen. Dus bestelde ik een tweede drive met nog eens
2 x 20 MB.
Deze zou geplaatst worden op de dag waarop ik – met enige trots – met mijn vader naar Engeland zou reizen ivm de presentatie van de kwartaalborderellen geproduceerd door onze nieuwe automatisering.
Geslaagd project
Onze reis ging vervolgens langs vele verzekeraars die wij met een trotse blik gingen tonen dat onze inspanningen om zelf te automatiseren met succes waren afgerond.
Het feit dat de programma’s door mijzelf waren geschreven, oogstte vanzelfsprekend heel veel bewondering bij management en directies.
Aan de hand van output toonde ik aan dat het systeem inderdaad accuraat en volledig functioneerde.
Onze achterstand in het afrekenen van geboekte premies was inmiddels opgelopen tot meer dan een jaar, dus men verheugde zich op het resultaat van al mijn inspanningen : afrekening van de achterstallige saldi.
Koude douche
En na een feestelijke toer van 14 dagen langs een schare verzekeraars vlogen wij tevreden weer terug naar Schiphol.
Thuisgekomen vertelde ik mijn vrouw en kinderen over het succesvolle verloop van onze trip.
En natuurlijk kwam toen ook de vraag : Is er nog nieuws van kantoor?
Met een terneergeslagen blik vertelde mijn vrouw dat er een ongeluk had plaatsgevonden.
Zij vertelde dat de techneuten van Datapoint de nieuwe drive hadden geïnstalleerd.
Op het moment dat wij instapten aan boord van The Golden Eagle, had de technicus ter controle even een backup gemaakt van onze data.
Helaas had hij zich vergist.
En toen hadden wij twee lege schijven, want de backup was omgekeerd uitgevoerd.
De lege schijf was naar de volle gekopieerd.
Gelukkig was er standaard een backup beschikbaar voor zulke situaties.
Dus was de backup vervolgens in het systeem geplaatst, waarna hij met de juiste instructies een nieuwe backup had gemaakt.
Helaas was er toch weer iets niet goed gegaan.
Nu hadden wij 3 systeemschijven zonder data of programma’s.
U begrijpt dat ze op kantoor toch wel erg blij waren met die extra backup die ik voor mijn eigen zekerheid had gemaakt.
3 x is scheepsrecht
En u begrijpt inmiddels ook wel dat vervolgens ook mijn private kopie als gevolg van een foute instructie was gewist.
NADA
Met andere woorden : Alle door mij geschreven programma’s en alle door mijn personeel ingebrachte data waren foetsie, NADA.
Alles van de aankoop van het systeem in 1977 was uitgeveegd.
Welk een ramp had zich voltrokken!
Dag en nacht gewerkt om goede software te maken. Grootboek weg.
Alle input van data weg. Namen en adressen van agenten en klanten weg. Honderdduizenden hand-geboekte facturen debet en credit weg.
Telex
Vanzelfsprekend de verzekeraars een telex gezonden, waarin ik hen heb uitgelegd dat alles was verdwenen. Dat wij graag nog zeker een jaar uitstel wilden t.a.v. de afrekening van onze saldi.
Dat waren nog eens tijden!
In die tijd kregen wij dus gewoon weer een jaar uitstel.
Dit gebeurde allemaal in 1979
Dus nieuwe programma’s geschreven, alle data vanaf 01-01-1978 weer ingebracht en in de loop van 1980 kregen wij weer wat zicht op de omvang van de achterstallige saldi die onze intermediairs aan ons verschuldigd waren sinds 01-01-1978.
Na het verzenden van rekening-couranten stroomde het geld werkelijk binnen tot over de plinten en konden wij onze toezeggingen nakomen om z.s.m. achterstallige saldi te voldoen aan verzekeraars.
Een apart verhaal was de 7% Assurantiebelasting.
Ik had vastgesteld dat er een verschil zat tussen de stand van het verschuldigde saldo vanwege assurantiebelasting. Althans uitgaande van het moment dat wij alles wat verloren was gegaan, weer was ingeboekt.
Het verschil was – wonderbaarlijk genoeg – slechts Fls 180,00 op een jaarsaldo van bijna
Fls 200.000,=.
Aangezien wij al meerdere aanmaningen hadden ontvangen van de Inspectie der directe belastingen, heb ik besloten om aangifte te doen op basis van het hoogste bedrag.
Dus heb ik in een bijlage opgebiecht dat ik – vanwege automatiseringsperikelen – niet voor 100 % zeker was m.b.t. de exacte omvang van het verschuldigde bedrag. Dus dat ik derhalve vooralsnog ben uitgegaan van het hoogst verschuldigde saldo.
Vrijdag 12 augustus 1980
Groot was mijn verbazing dat ik de volgende dag een ambtelijke naheffing (boete) aantrof ten bedrage van Fls 190.000,=.
Vanzelfsprekend heb ik de hoogste ambtenaar gebeld om te vragen waaraan ik deze naheffing had verdiend. “Tsja – wist de heer Brands mij te vertellen – ik ben genoodzaakt u een maximale naheffing op te leggen omdat u geen definitieve aangifte heeft gedaan.”
Mijn smeekbedes om een beetje begrip te tonen, mochten niet baten.
Onder het uitroepen van kreten als :
“Ik verlaat dit kloteland morgen nog”,
“Wie heeft een goed plan voor fiscale fraude? ”
“Ik schiet alle ambtenaren kapot” of
“Wij gaan nooit meer een ambtenaar verzekeren of hij krijg een toeslag van 40%.”
heeft mijn personeel moeten aanhoren hoe zeer ik werkelijk tot op het bot gegriefd was.
Het daarop volgende weekend was niemand veilig voor mijn woede en frustratie.
De Deegroller
Ik denk tot op de dag van vandaag dat de heer Brands die vrijdagavond na thuiskomst gniffelend aan zijn vrouw vertelde dat hij nu iemand heeeeeel kwaad had gemaakt. Iemand die eerst 2 jaren noeste arbeid had verloren en die vervolgens door hem een ambtshalve boete was opgelegd van 190.000 gulden vanwege een verschil van 180 gulden. Dat was lachen!
Ik denk nog altijd dat zijn eega het zat was om aan te horen dat haar echtgenoot weer eens iemand in radeloosheid tot moord en verdoemenis had aangezet. Zij heeft vervolgens – zo droom ik dan – de deegroller ter hand genomen en na een weekend meppen, was hij tot inkeer gekomen.
Onredelijke straf
De heer Brands was tot 12 augustus 1980 nooit telefonisch bereikbaar voor 10 uur.
Maar toen ik op maandag 15 augustus om 08.00 uur de brievenbus van ons kantoor opende, lag daarin een creditboeking t.b.v. Fls 190.000,=
Brands belde mij zelf op en liet mij weten dat hij het afgelopen weekend nog eens had nagedacht over de omvang van mijn straf en dat hij deze achteraf bekeken toch wel onredelijk vond.
Het Kabinet Rutte III is gevallen over de kwestie van de toeslagen affaire.
Maar zo lang ambtenaren zich belabberd kwijten van hun taak, is en blijft het dweilen met de kraan open. De heer Brands bracht mij tot waanzin.
Ambtenaren van Justitie horen hun werk met de blinddoek om te verrichten.
Maar het is zeker niet de bedoeling dat ambtenaren van de Belastingdienst denken dat zij zo ook mogen functioneren.
Het droeve is dat ambtenaren zelden of nooit strafrechtelijk vervolgd worden voor de wijze waarop zij zich kwijten van hun taak.
Vaste baan voor Onbekwame mensen
Het is en blijft een tragische zaak dat ambtenaren die niet vakbekwaam handelen, altijd – als vanzelfsprekend – weer een promotie in het vooruitzicht kunnen zien.
D
Carrière maken over de hoofden van geslachtofferde burgers……..
Het zou bij wet verboden moeten worden!
D
D
Video Podcast
Dezer dagen publiceerde Findinet een Video Podcast waarin deze wijze van handelen eens nadrukkelijk onder de aandacht zal worden gebracht van de Ministers, Kamerleden en de Nationale Ombudsman.
PERSBERICHT OVER NIEUWE ZAAK TEGEN DE BELASTINGDIENST
= LINK
En wie weet komen de dames en heren ambtenaren toch nog eens tot inkeer.
