In mails aan Loek Hermans en VVD: Iemand moet toch tot besef komen waar de schoen werkelijk gewrongen heeft.
De manier waarop Wim Koster zijn advies- en bemiddelingskantoor heeft opgebouwd dwingt respect af. We hebben het dan niet alleen over zijn commerciële kwaliteiten, maar vooral over de manier waarop hij met zijn medewerkers het klantbelang al centraal stelde, voordat die term was uitgevonden. Net als zijn integere en vakbekwame collega’s hoefden Wft en Bgfo hem niet terug te fluiten. De regelgeving was en is bedoeld om de bedrijfstak van ongewenste elementen en activiteiten te ontdoen. Dat was ook hoognodig. Maar bij de uitvoering past wel grote zorgvuldigheid. Al is het alleen om te voorkomen dat met een schoonveegactie ook de partijen die de bedrijfstak maatschappelijk relevant maakten, worden weggevaagd.
Met de ‘grote-stappen-snel-thuis’ strategie van politici en bestuurders dreigt de groep integere en vakbekwame intermediairs – die aanzienlijk groter is dan vaak wordt gesuggereerd – een eind te moeten maken aan een vorm van dienstverlening waarmee zij klanten aan zich wisten te binden.
Het is dit kader waarin de mails van Wim Koster moeten worden gelezen:
Mail aan Loek Hermans, voorzitter Adfiz
"Uw interview in het Assurantie Magazine heb ik met oplopende verbazing en teleurstelling gelezen en mijn eerste reactie was dat u laat blijken niet uit onze branche te komen. Ik dacht dat dat een voordeel voor mij/ons zou betekenen, doch de inhoud van het artikel wijst volgens mij behoorlijk de andere, verkeerde kant op en zal koren op de molen zijn van het Verbond van Verzekeraars en uw politieke vrienden in Den Haag. Ik ben met mijn bedrijf na jaren van veel kritiek op het beleid van Adfiz nota bene lid van uw organisatie geworden vanwege uw benoeming, doch ik heb daar spijt van als haren op mijn hoofd. En als u deze mening zoals in het artikel verkondigd, blijft volhouden, zal ik ook voor mijn eigen geweten moeten besluiten het lidmaatschap weer op te zeggen.
Eerlijk gezegd verwacht ik van u geen andere, "militantere" mening te horen. Ik zoek mijn heil dan ook maar in prikacties richting de politiek. Er zal toch nog wel eens iemand tot besef komen waar de schoen nou werkelijk gewrongen heeft?"
Mail aan de Tweede Kamerfractie van de VVD
"Al eerder luidden wij de noodklok over de positie van onafhankelijke verzekeringsadviseurs en hun klanten, maar helaas heeft onze noodkreet onvoldoende gehoor gekregen in politiek Den Haag.
Aansprekende bedrijven als Banco Santander, Electrolux, Dun & Bradstreet, Intrum Justitia, Hallmark, Green/Zeeman, Grant Thornton, Studentenwerk, Euro RSCG, Osram, TomTom, Bell, Carrier, Fagor, Rockwell, etc. etc. hebben een bewuste keuze gemaakt voor ons professionele advies. Maar zij worden nu dus eigenlijk niet serieus genomen.
De afspraken die wij met hen gemaakt hebben, zijn straks immers niet meer geldig. Wij hebben nooit te veel en volgens de algemene normen zelfs heel matig aan hen verdiend. Daarom hebben onze klanten dan ook geen problemen met het huidige beloningsmodel. Zij weten allemaal wat wij verdienen en zijn zonder bancaire druk onzerzijds hiermee akkoord gegaan, doch kennelijk mag dat niet meer. Zo kunnen wij ons goede werk in de toekomst niet met dezelfde hoge kwaliteit voortzetten en zijn niet alleen wij, maar ook onze klanten de dupe. Is dat de insteek van dit kabinet? Eigenlijk is dit ronduit beledigend voor het goede deel van de professionele assurantiekantoren in Nederland.
Mr. Cees de Jong, concludeert in zijn proefschrift waarop hij onlangs promoveerde, dat het opleggen van gedragsregels aan verleners van financiële diensten niet leidt tot verandering van consumentengedrag. Hij hekelt juist de tsunami van publiekrechtelijke regels die voor tussenpersonen is gaan gelden. Een citaat: Een provisieverbod is onnodig. Hij ziet de noodzaak tot zo’n verbod alleen bij verzekeringen met een vermogensopbouwelement. Bij zulke verzekeringen heeft het betalen van provisie een lagere opbrengst tot gevolg. Er is sprake van maatregelen die op gespannen voet staan met het beginsel van partijautonomie. Zij tast de contractsvrijheid aan en creëert rechtsonzekerheid. Dit kan toch nooit de bedoeling zijn?
Ik heb sterk de indruk dat de minister zich niet goed heeft ingewerkt in dit dossier en ik heb al eens de twijfel geuit dat als hij alle dossiers die hij de loop van zijn ministerschap zo analyseert en beheert, we als Nederland nog wat te vrezen hebben."
