Verzekeraars die eenmalig de relatieve conversiepijn nemen kunnen de oude levenpolissen net zo flexibel en kostenefficiënt beheren als de moderne producten.
Recent heeft DNB aangekondigd scherper toezicht te gaan houden op de kosten van oude levenpolissen. Een aantal verzekeraars denkt er al langere tijd serieus over na om de zogenoemde ‘closed books’ onder te brengen in een aparte vennootschap of om die uit te besteden aan een derde partij. “Dat laatste is geen oplossing voor het inderdaad grote probleem waarmee verzekeraars kampen”, zegt Didier Lambert, hoofd productmanagement Solife, van het Belgische BSB.
https://www.findinet.nl/news/leven/levenmarkt/scherper-toezicht-op-kosten-oude-levenpolissen/
“Je blijft dan werken met de verouderde systemen. Hooguit kan een derde partij iets goedkoper werken dan je eigen mensen, maar de kern van het probleem los je er niet mee op. Tot ver in de jaren 90 werd vaak voor elke nieuw productlijn een hele aparte ICT infrastructuur gebouwd. De vaste lasten daarvan zijn enorm. Zo’n systeem kan niet in stand gehouden worden totdat over pakweg 20 jaar de laatste polis tot uitkering is gekomen. De producten worden niet meer aangeboden. Dat betekent dus dat de vaste kosten over steeds minder polissen moet worden omgeslagen. Daarbij komt dat de technische medewerkers niet meer opgeleid worden om met deze verouderde apparatuur efficiënt om te gaan. Vergeet niet dat we het hebben over een tijdvak waarin nog met mainframes werd gewerkt.”
Conversie is de enige remedie
Het is niet vreemd dat Lambert in conversie van de verouderde systemen naar een ‘state of the art’ configuratie de enig juiste oplossing ziet: Solife van BSB waaraan hij leiding geeft, biedt de mogelijkheid om ‘closed books’ na de omzetting op dezelfde manier en tegen dezelfde kosten te beheren als de huidig gangbare producten. “Dat is waar, maar ik weet zeker dat mijn visie op dit vraagstuk de juiste is. Het is nu eenmaal een feit dat de meeste verzekeraars voor hun producten systemen lieten bouwen door eigen ICT-ontwikkelaars. En vaak nog voor elke productlijn een apart systeem. Van enige standaard is dus geen sprake. Feit is ook dat de vaste kosten waanzinnig hoog zijn. In een tijd van groei is dat niet zo erg, maar dat gaat zich ongenadig wreken op het moment dat de portefeuille leegloopt. Daardoor staan de kosten per polis, die jaarlijks stijgen, niet meer in verhouding met de opbrengst. Een verzekeraar kan dan”, vervolgt Didier Lambert, “outsourcen, maar ik gaf al aan dat dit geen oplossing is. Een andere mogelijkheid is om de portefeuilles te verkopen, maar daarvoor staan de kopers niet in de rij. Dus blijft als enige mogelijkheid over om alles te converteren.”
Is dat niet een vrij onmogelijke en in elk geval uiterst kostbare opgave? “Het is heel goed mogelijk, dat hebben we al talrijke malen bewezen en het is eigenlijk een absolute must: studies tonen aan dat 40% van de activiteiten bij levensverzekeraars een closed book activiteit is, wat toch zeer significant is.”
Waarin schuilt het geheim van Solife? “Lambert begint met te vertellen dat niet alleen in Nederland verzekeraars met deze problemen kampen. “Dat speelt in grote delen van Europa. Ook België, Frankrijk en Duitsland om een paar landen te noemen zijn heel hard getroffen. We hebben gekozen voor een geïntegreerde Europese aanpak. We kunnen de tarieven laag houden door het creëren van een volledig gecentraliseerde conversiefabriek met één standaard software die ruim voldoende flexibiliteit biedt.”
Rijst de vraag hoe dat mogelijk is in een werelddeel waarin elk land lokale wetgeving heeft op het gebied van bijvoorbeeld fiscaliteit en sociale zekerheid. “Het is waar dat ieder land meent deze zaken op een geheel eigen wijze geregeld te hebben”, glimlacht Lambert, die van huis uit actuaris is. “Maar als je de moeite neemt om die regelgevingen vanuit een helicopterview te bekijken, dan zie je dat die architectonisch gezien toch heel dicht bij elkaar liggen. En dat is niet zo vreemd want wetgevers kijken ook wat de buren doen. Vaak zijn de wetten weliswaar verschillend, maar bevatten ze toch veel dezelfde ingrediënten. Creativiteit heeft immers ergens zijn grens. Wij hebben ruim voldoende tools in onze architectuur ingebouwd om die op de nationale wetgeving en andere lokale omstandigheden te configureren. Doordat we de configuratie aan de klantbehoeften adapteren, is die niet afhankelijk van onze software. Hij hoeft niet te wachten op een nieuwe release maar kan zelf de configuratie afstemmen op nieuwe ontwikkelingen en daarvoor hoeft hij geen ICT-er te zijn.”
Ook actief beheer
“Wat wel meer specifiek in Nederland speelt is de zogenoemde woekerpolisaffaire. De best practices die van verzekeraars verlangd wordt, pleiten er des te sterker voor om de oude polissen in nieuwe systemen te ontsluiten.. Als je er in slaagt om bij deze ontsluiting met een ’actief beheer’ wijzigingen op bestaande polissen uit te voeren die in het belang zijn van de klant en tegelijkertijd de productcomplexiteit reduceren, genereer je grote terugverdieneffecten. De structurele kosten zullen sterk afnemen. Als gebruik gemaakt wordt van onze conversiefabriek dan zijn verzekeraars in één klap namelijk van alle vaste kosten bevrijd. BSB kent na conversie een variabele kostenstructuur. Na elke polis die uitkeert of wordt beëindigd dalen dus de lasten.”
