Toen Van Ommen in de verzekeringswereld kwam werken, maakten de meeste verzekeraars nog gebruik van IBM-systemen op basis van ponskaarten.
Een systeem op basis van ponskaarten is eigenlijk een database waarbij per klant en per contract mogelijk honderden ponskaarten in gebruik zijn voor het uitlezen van de data.
Een trage en moeizame systematiek die dus voor verbetering vatbaar was.
D
D
D
Beheerders van zulke systemen liepen indertijd in witte doktersjassen door het bedrijf en zij genoten groot aanzien bij het personeel en met name bij de directie.
Zij werden gezien als hooggeleerde heren die met stekkers en ponskaarten in de weer waren en niemand begreep wat zij deden.
Digitale computers
Na de komst van de digitale computers, zijn in de loop van de jaren 80 talloze programmeurs aan de slag gegaan die administratie voor (al dan niet onderlinge) verzekeraars, tussenpersonen of makelaars en gevolmachtigde agenten te vervaardigen.
Zoals u weet, is het succes van software niet alleen afhankelijk van een goede systeemanalyse, maar tevens van het gebruiksgemak zoals medewerkers dat ervaren.
Maar in de praktijk wordt er jaar na jaar gesleuteld aan software en dan geschiedt dat doorgaans door mensen die even een probleem of een wens komen oplossen.
De computer is en blijft een dom ding, dus als de software moet optimaal zijn samengesteld. En dat kan uitsluitend als mensen aan het roer staan die de materie volledig beheersen. Anders ontstaan er continue storingen.
Efficiency niet optimaal
Als is er geen sprake is van optimale efficiency en dan komt een verzekeraar dus in de problemen. Zijn schadereserves moeten jaar op jaar nauwkeurig bepaald kunnen worden. Spaargelden voor pensioenen zijn niets anders dan “verplichtingen aan derden” en horen op de juiste wijze te zijn gescheiden van het eigen vermogen.
En niet zelden komt het voor dat verzekeringsproducten zelf de toets der kritiek niet kunnen doorstaan.
PROTOCOLLEN
Werken volgens protocollen is essentieel als je gebruik maakt van automatisering.
Zijn er fouten gemaakt, dan zijn die uitsluitend te herstellen als de acceptatie, de schadeafhandeling of de uitkeringsverwerking heeft plaatsgevonden op grond van
een doorwrocht plan.
Ongedaan maken
Veelal blijkt het ondoenlijk om fouten ongedaan te maken. Vele verzekeraars hebben moeten vaststellen zodra herstel van fouten moet worden georganiseerd. Dus slaat men er veelal maar een slag naar.
Toeslagenaffaire
Eigenlijk dezelfde problematiek als waar de Belastingdienst mee worstelt bij het afhandelen van de toeslagenaffaire: er is niet gewerkt aan de hand van een model dat men ook terug kan draaien.
Fusie na fusie
Niet zelden ontdekken accountants dat een verzekeraar reeds geruime tijd niet voldoet aan redelijke eisen rond solvabiliteit. Doorgaans is het dus dan te laat voor het nemen van maatregelen en dan werd en wordt nog steeds gezocht naar een partij die de zaak kan overnemen. Doorgaans is er sprake van een kosteloze overname: de hele portefeuille valt gratis in handen van de overnemende partij.
Slachting
Zo heeft zich in de loop van de afgelopen 40 jaren een ware slachting voorgedaan in de mondiale verzekeringsbedrijfstak.
Talloze verzekeraars zijn overgenomen of gefuseerd.
Duizenden tussenpersonen hebben hun portefeuilles moeten overdragen aan verzekeraars of serviceproviders die landelijk werken.
