Verzekeringsadvocaat of Radar-actievoerder?

Tegen één zo”n Radaruitzending over AOV zijn geen honderd “Fijn dat we verzekerd zijn”-spots opgewassen.

Laat ik voorop stellen dat ik groot respect heb voor de vakkennis van Robin van Beem. Sterker: hij heeft op een uitstekende manier het ooit richtinggevende ONVZ-arrest inzake de toepassing van en bloc clausules laten vervangen door een meer eigentijds vonnis. Weliswaar won hij een WGA-ERD zaak in kort geding en gaat het dus om een vonnis van een voorzieningenrechter. Maar toch: dankzij het verweer dat hij voerde tegen Delta Lloyd is weer meer duidelijkheid ontstaan wanneer een verzekeraar zich wel en vooral niet op deze clausule kan beroepen.

Het ligt dan ook voor de hand dat Radar een beroep deed op zijn expertise om commentaar te geven op de klachten van de slachtoffers van AOV-verzekeraars die geconfronteerd werden met kennelijk uit de lucht vallende tussentijdse premieverhogingen tot wel 45%. Er is niks mee dat Van Beem de uitnodiging aanvaardde. Ook niet dat hij een korte samenvatting gaf van het vonnis in de zaak die hij heeft gewonnen.

Bedenkelijker vind ik het enthousiasme waarmee hij zich volgaarne bereid verklaarde om te onderzoeken of hij nog een dozijn nieuwe en bloc-procedures kan gaan starten en dan nu namens een zo groot mogelijk aantal verzekerden. Want hoe meer mensen zich aanmelden, des te goedkoper zo’n procedure voor hen wordt, benutte hij de aan hem ter beschikking gestelde zendtijd.

Het moet gezegd: Van Beem meldde wel dat hij de formulieren die via de Radar-website verstuurd kunnen worden eerst langs elkaar gaat leggen. Om uit te vissen in welke parten hij de procesgang moet snijden – gelijke gevallen bij gelijke gevallen. Maar de kern van zijn boodschap was dat hij in de startblokken staat om namens een aantal collectieve klagers de weg naar de rechter te zoeken.

Waarmee hij zich schaart in het rijtje juristen waar consumenten terecht kunnen om zich aan te sluiten bij een claimstichting. Die actievoerende advocaten hebben als consumentenbeschermers een rol waarbij zij zich verre houden van de nuances waarvan de verzekeringswereld en ook het verzekeringsrecht bol staan.
 Je zou van iemand die terecht het predikaat ‘verzekeringsadvocaat’ voert een evenwichtiger reactie verwachten. Eerst kijken hoe de geëtaleerde premieverhogingen in elkaar steken bijvoorbeeld. Misschien zitten er wel starterskortingen bij die aflopen om een voorbeeld te noemen.

Hoe dan ook had hij er beter aan gedaan om de Koninklijke weg te bewandelen. Door allereerst aan te geven dat elk individueel geval op zijn eigen merites beoordeeld moet worden. En vervolgens dat daar waar hij misstanden vermoedt een gesprek zal aangaan met de verzekeraar(s). Dankzij zijn reputatie krijgt hij daarvoor ongetwijfeld de juiste deuren geopend. Mocht dat allemaal niet baten, had hij de kijker kunnen beloven, dan moet een procedure serieus worden overwogen. En natuurlijk kan hij zichzelf op dat moment voordragen om de belangen van de verzekerden te behartigen.

Door de verkeerde volgorde toe te passen heeft Van Beem de bedrijfstak waarin hij zelf graag acteert een slechte dienst bewezen. Op zijn minst heeft hij gesuggereerd dat de AOV-verzekeraars alleen via procedure(dreiging) op het rechte pad zijn te krijgen. En tegen die suggestie zijn geen honderd ‘Fijn dat we verzekerd zijn’-spotjes opgewassen.

Jan Aikens

GEEN REACTIES