Maatwerk moet beter gefaciliteerd worden. Adfiz-directeur Enno Wiersema doet een dringende oproep aan geldverstrekkers om meer tegemoet te komen aan hypotheekaanvragen die afwijken van wat mainstream is.
“Adviseurs moeten nog te vaak leuren en sleuren om maatwerk voor elkaar te krijgen. En moeten aan de meest idiote eisen voldoen en onnodige vragen beantwoorden, zoals extra garanties voor een ondernemer met buffers. Of dure taxatierapporten voor hypotheken met minder dan 50% van de WOZ-waarde. Of een hypotheek komt niet rond omdat de aanvrager te oud is, ook al leidt de nieuwe hypotheek tot een lagere maandlast.” Dit kan zo niet langer, vindt Wiersema.
Onrecht
“Niet omdat de dingen moeilijk zijn, durven wij niet, maar omdat wij niet durven zijn de dingen moeilijk, dat zei de Romeins filosoof, staatsman en stoïcijn Seneca. En dat is exact wat de crux is als we het hebben over maatwerk bij hypotheken.”
De enige reden waarom het volgens Wiersema voor jongeren, ouderen, duurhuurders et cetera moeilijk – zo niet onmogelijk – is om een huis te kopen en zo vermogen op te bouwen, is omdat aanbieders niet durven; en dat heeft niets te maken met klantrisico’s. Aanbieders verschuilen zich achter compliance-regels die het zogenaamd onmogelijk maken om een hypotheek te verstrekken, terwijl het wél veilig kan. Het is onrecht wat deze groepen consumenten wordt aangedaan.”
AFM-brief
Geldverstrekkers hebben waarschijnlijk nog de schrik in de benen van de AFM-brief van vorig jaar waarin de toezichthouder waarschuwt voor ‘risico’s op overkreditering als de acceptant voornamelijk leunt op verklaringen van de klant dat de hypotheek betaalbaar is’. Ook stelde ze dat ‘duidelijkheid in criteria ontbreekt’.
De brief eindigde met de dringende oproep dat elke hypotheekverstrekker het ‘hypothekenacceptatiebeleid kritisch aan deze bevindingen spiegelt en het beleid waar nodig aanscherpt’.
Afwijken van verstrekkingsnorm
Maar met deze brief beoogt de AFM echter níet om dan maar helemaal te stoppen met maatwerk, zegt Wiersema. Wat er volgens hem moet gebeuren, is dat geldverstrekkers gaan redeneren en werken vanuit heldere principes waaraan kan worden getoetst.
“Maar die principes of je wel of niet van de verstrekkingsnorm kunt afwijken en binnen welke kaders, moeten van de aanbieders zelf komen. Dat is namelijk het hele idee van de verstrekkingsnorm; die is richtinggevend en er mág dus van worden afgeweken.”
Bron: Adfiz
