Onze Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen stelt in De Limburger: ‘De overheid heeft gouden bergen beloofd’. Maar die komt de overheid dus niet na.
Wat de heer Van Zutphen zich niet realiseert, dat is dat de WTS een armzalige wetgeving is en blijft. Beloof de burger zekerheid en gooi de slachtoffers een aalmoes toe.
Dat is immers wat overheden altijd doen!
Ondergetekende heeft van meet af aan het Ministerie, Het Verbond, De leden 2e kamer en de leden 1e kamer gewaarschuwd voor de gevaren dat de burgers en de bedrijven in verwarring worden gebracht met dit en andere initiatieven.
30 januari 1998 rampzalige wetgeving:
Wie daarvan nog kennis wil nemen, kan dat nog teruglezen in de publicatie van 30 januari 1998 : https://www.findinet.nl/persbericht/1e-kamer-stemt-over-wet-onverzekerbare-schade/
Men moet zich nog steeds afvragen:
1) Welke catastrofale gebeurtenissen zijn wel verzekerbaar en kan ik dus niet verhalen op de WTS.
2) Welke zekerheden biedt de WTS mij nu feitelijk als ik mij niet kon verzekeren!
In 2006 had de overheid nog een verdere beperking van het reeds zeer beperkte pakket “dekkingen” gepubliceerd : Alleen in uitzonderlijke situatie overheidscompensatie na rampen.
Verzekeraars hebben meerdere keren bijgedragen aan het veroorzaken van zulke onzekerheden : 1995 : NOS en RTL4 journaals informeren over nieuwe Verplichte verzekering tegen schade door rampen.
En soms gingen verzekeraars bepaalde zaken plotseling dekken (wolkbreuken) in ruil voor het collectief mogen uitsluiten van nog veel grotere gevaren als Terrorisme of Datum-gerelateerde storingen (Millenniumprobleem).
Het meest recente voorbeeld is de chaotische wijze waarop de verzekeringsmarkt schade als gevolg van overstromingen door regionale regenval is gaan dekken.
Met alle gevolgen van dien, omdat de RVO (uitkeringsinstantie zonder enige ervaring op dit gebied) zich plotseling moest uitspreken over wel of niet gedekte wel verzekerbare schade.
Dat het kabinet de knoop heeft doorgehakt, zodat de RVO toch tot vergoeding van schade kon overgaan, spreekt boekdelen.
De wijze waarop RVO de vergoeding van schade in Limburg heeft volbracht, grenst aan het onvoorstelbare. Een verzekeraar die zo slecht presteert, wordt door DNB meteen van de lijst met vergunninghouders geschrapt.
En waar was de RVO toen er in Groningen schade bleek te ontstaan door de aardgasbevingen ?
En waar was de RVO toen in Wilnis een dijkdoorbraak had plaatsgevonden?
De RVO is absoluut niet toegerust om zulke zaken adequaat ter hand te nemen.
En dat was dus te voorzien. De door hen georganiseerde vergoedingen rond corona-steunpakketten is ook een bende.
Verzekeraars kunnen een dergelijke klus wel aan. Verzekeraars hebben zelf ook groot belang bij herstel van schade. Zij zijn immers met de banken doorgaans de financier van woningen en bedrijfsgebouwen.
En dat is Het Verbond van Verzekeraars dus regelmatig voorgehouden.
Maar net als de Overheid, de 2e kamer en de 1e kamer : het is slecht communiceren met organisaties die doelbewust niet reageren op waarschuwingen en concrete voorstellen van derden.
En daarom vrees ik dat ook de opmerkingen van onze Nationale Ombudsman aan dovemans oren zijn gericht.
Het heeft allemaal geen zin.
Ook niet als er een hele nieuwe tweede kamer is gekozen. Want ook die hebben geen historisch besef of verstand van zaken. Die beginnen gewoon van voren af aan en luisteren per definitie niet naar zinnige burgers die wel ergens verstand van hebben.
CC :
Griffier van de 2e kamer Geert Jan Hamilton
Griffier van de 1e kamer Remco Nehmelman
Verbond van Verzekeraars Richard Weurding
RVO (Rijksdienst voor Ondernemers) Johan Maas
Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen
