Ze regelen alles real time, ook je uit de verzekering schoppen.
De vraag komt van Fien Hendriks*. Een zelfbewuste vrouw die onafhankelijk in het leven staat en liefst haar eigen boontjes dopt. Als het even kan koopt ze de producten bij de fabriek: ‘Ik heb geen behoefte aan het betweterige gezeur van de tussenhandel’. Logisch dat de accountmanager van een grote uitgeverij* de Ditzo-commercials met enthousiasme bekeek. Geen uiteenzettingen over voorwaarden, geen vergelijkingsgezever over nieuwwaardeclausules. “Je vinkte gewoon aan wat je wil hebben”, kijkt ze terug op haar verzekeringsavontuur. “En had je daar de volgende dag spijt van, dan vinkte je ze weer uit.” Zo kreeg ze een knipperlichtrelatie met de cascodekking. Moest ze naar Duitsland, vinkje aan. Was ze weer thuis, vinkje uit. “Het enige wat er ontbrak”, zei ze, “was een app waarmee ik op gevaarlijke wegen de verzekering even kon upgraden”.
Ze is een consument volgens het huidige boekje. Alles moet van haar real time. Waar ze niet op rekende is dat haar verzekeraar uit hetzelfde hout is gesneden. Daar leeft ook de vinkjescultuur. Heb je geen zin meer in een verzekerde dan zet je zijn/haar vinkje gewoon uit. Einde verzekering, real time.
Dat overkwam Fien die haar rijstijl had aangepast aan haar werkzaam leven: druk, druk, druk. Het kwam haar te staan op drie schades in bijna drie jaar. “Geen echte grote schades, hoor”, schreef ze. Ik zie auto’s in puin liggen met gewonden ernaast, daar waren mijn blikschadetjes kleine jongens bij. Toch hebben ze mijn eigen risico verhoogd.” Zonder dat ze die mogelijkheid had aangevinkt overigens.
De finale vink zette Ditzo toen ze een nieuwe bankrekening opende voor haar salaris en dat vergat te melden aan de verzekeraar. Ze kreeg op een gegeven moment een mailtje met als onderwerp: Uw verzekering is beëindigd. En zoals dat gebruikelijk is in de internetwereld: per direct. De automatische incasso was driemaal achtereen mislukt.
“Ik belde natuurlijk meteen op, zei dat ik het maandbedrag meteen zou overmaken. Maar dat kon niet meer. Te laat is te laat. Geef me dan even tijd een andere verzekeraar te zoeken. Dat had geen zin, zei de helpdesk. Je wordt toch niet meer geaccepteerd. Vanaf nu ben je een Rialtoklant.”
Kennelijk was ze zo uit haar doen, dat ze tegen al haar principes in bij de adviseur op de hoek naar binnen stapte. Zijn advies: “Neem maar een paar vrije dagen, want het duurt wel even voor die Rialtopolis er is. Die werkt op maat en dat is de vijand van real time. Benut je vrije tijd om naar een consumptief krediet te zoeken van een paar duizend euro. Rialto is duur, wil van een onbetrouwbaar sujet als jij de premie een flinke tijd vooruit betaald hebben en daar bovenop een flinke waarborgsom. Wen er maar aan dat je nu door de hele verzekeringswereld in het rijtje fraudeurs, wiettelers, oplichters en andere criminelen bent terug te vinden.”
Hij had ook nog een goede raad: “Kijk in het vervolg niet alleen naar jouw eigen vinkmogelijkheden, maar ook naar die van de aanbieder. Een vinkvrije verzekeraar kan de polis ook beëindigen, maar waarschuwt eerst netjes en geeft je de tijd om een oplossing te vinden. Datzo zijn de normale regels in verzekeringsland.”
*Naam en functie zijn gefingeerd
Jan Aikens
