“De Nederlandse overheid schiet tekort bij het waarmaken van de beloftes over vergoedingen en schadeafhandelingen voor getroffenen van de overstromingen in Limburg vorig jaar.” Overheid schiet tekort als verzekeraar.
Dat is de conclusie van de Nationale Ombudsman na een bezoek aan de getroffen gemeenten en gesprekken met inwoners, bestuurders en medewerkers.
Rampjaar 1998
In september 1998 hadden de tuinders van de Kassen in het Westland en de boeren in Noord Brabant en elders te kampen met grote wateroverlast. De schade was rampzalig voor vele ondernemers.
SBS-6 deed verslag:
Minister Apotheker haastte zich naar het rampgebied en meldde met een gerust hart dat juist voor dergelijke rampen door de overheid de WTS in het leven was geroepen.
Zo stelde hij in het NOS journaal.
Dagblad Trouw daarover op 17 september 1998:
“Minister Apotheker van landbouw heeft beloofd alle wettelijke mogelijkheden aan te grijpen om boeren en tuinders, maar ook andere gedupeerde ondernemers en particulieren, tegemoet te komen in de kosten van de recente wateroverlast.
Dat klinkt mooi, maar nu al staat vast dat de minister er een zware dobber aan zal hebben om de zaak rond te krijgen.
Dat de schadepost fors is, staat wel vast. Maar is er ook sprake van een ramp? En zo ja, is die dan van een zodanige omvang dat de gemeenschap zich verplicht voelt de gedupeerden collectief te hulp te snellen?”
Aldus Trouw.
Wie heeft ooit nog van Minister Apotheker gehoord?
Waar is de arme man gebleven?
Ministers weten dus zelf niet wat gedekt is!
De overheid heeft volgens de ombudsman wederom te hoge verwachtingen gewekt na de watersnood in Limburg, maar maakt die niet waar. Bij veel getroffenen is er geen sprake van ruimhartige vergoedingen en wordt er onvoldoende gekeken naar persoonlijke situaties. Daarnaast ontbreekt het bij de schadeafhandeling aan snelheid en duidelijkheid.
Klare taal!
INSURANCE DISTRIBUTION DIRECTIVE (IDD)
Op 11 augustus 2017 heeft de Europese Commissie de uitvoeringsverordening bekrachtigd waarin is vastgelegd welke informatie specifiek dient te worden verstrekt aan cliënten die een schadeverzekeringsproduct afsluiten.
Aanbieders die binnen de EU schadeverzekeringsproducten aanbieden, zijn op grond hiervan verplicht cliënten een informatiedocument (IPID) ter hand te stellen dat voldoet aan de eisen die in de nieuwe verordening specifiek zijn vastgesteld.
Het gaat hier om informatie die de aanbieder van het product voorafgaande aan het afsluiten van een schadeverzekering verplicht is te verstrekken aan de aspirant cliënten
Verzekeringskaart
Het Verbond van Verzekeraars heeft het initiatief genomen om een zgn. Verzekeringskaart te ontwikkelen. Met deze verzekeringskaart beoogt Het Verbond te voldoen aan de verplichtingen die zijn opgelegd binnen het kader van het Insurance Product Information Document (IPID).
Een IPID bestaat uit 2 pagina’s A4.
Wanneer een ontwikkelaar niet twee maar drie kanten van een A4-blad gebruikt, moet hij, wanneer de bevoegde autoriteit daarom vraagt, in staat zijn aan te tonen dat meer ruimte nodig is.
Eenvoudige taal.
De gebruikte taal moet eenvoudig zijn, dus goed te begrijpen voor
een gewone consument.
Lettertype
De omvang van het in het IPID gebruikte lettertype (corps) mag niet kleiner zijn dan 1,2 mm. Op grond van genoemde EU richtlijn, moet het document goed leesbaar zijn in zwart e/o grijstinten, ook indien het is gekopieerd of wordt afgedrukt.
Pictogrammen verplicht
Het IPID van een product moet zijn voorzien van uniforme pictogrammen, zodat iedere consument snel kan zien welk onderwerp het betreffende onderdeel betreft.
D
D
D
Eerste bladzijde :
1) Eensluidende titel verplicht
Op de eerste bladzijde moet een eensluidende titel staan t.w. : “INFORMATIEDOCUMENT OVER HET VERZEKERINGSPRODUCT”.
Direct naast de titel mag de aanbieder zijn logo toevoegen.
2) Wie is de aanbieder ?
De aanbieder moet zich nadrukkelijk presenteren door vermelding
van:
– zijn naam,
– de lidstaat van vestiging,
– zijn status uit toezichtsoogpunt en
– het nummer van zijn vergunning tot handelen binnen de genoemde status.
3) Verklaring m.b.t. pre-contractuele informatie
De aanbieder moet prominent zichtbaar verklaren welke pre-contractuele en contractuele informatie hij heeft verstrekt. Deze verklaring dient onmiddellijk onder de naam van de ontwikkelaar van het schadeverzekeringsproduct te staan.
Bijlage
De verordening bevat een duidelijke bijlage, waarin nog eens exact wordt weergegeven welke rubrieken het IPID moet bevatten. Deze rubrieken zijn :
A) Welke soort verzekering is dit ?
(Beschrijving van de verzekering)
ddNoot: indien meerdere gevaren gedekt zijn, dient dit benadrukt te worden d.m.v.
ddeen groen vinkje
C) Zijn er dekkingsbeperkingen ?
(Beschrijving van omstandigheden waarbij schade door een
gedekte gebeurtenis toch niet is gedekt.)
Noot: indien gevaren niet gedekt zullen zijn, dient dit benadrukt te worden d.m.v. dddeen oranje uitroepteken.
D) Wat is niet verzekerd ?
(Beschrijving van de niet verzekerde gevaren)
ddNoot: indien meerdere gevaren niet gedekt zijn, dient dit benadrukt
ddte worden d.m.v. een rood x-teken.
E) Waar ben ik gedekt ?
(Beschrijving van de Geografische limitering)
ddNoot : indien daaronder meerdere gebiedsdelen vallen, dan dient dit
ddbenadrukt te worden d.m.v. een blauw vinkje
enz. enz.
Per 23 februari 2018 werd de wet van kracht
Deze regelgeving werd direct werkend vanuit Europa, zonder dat deze in de Nederlandse wet hoeft te worden geïmplementeerd (tenzij deze strijdig is met de aanstaande wet- en regelgeving).
Datum van inwerkingtreding was zoals voor de gehele IDD 23 februari 2018.
Mr. G.B.J. Hiltermann besprak in de jaren 80 en 90 wekelijks op radio en televisie “De toestand in de Wereld“.
Hij zou nu vast het navolgende commentaar hebben gegeven:
D
“Me dunkt dat de overheid – net als het particuliere verzekeringsbedrijf – zo langzamerhand ook op transparante wijze duidelijkheid moet kunnen verschaffen waar het gaat om de zekerheden die men de ingezetenen voor ogen houdt.”
Redactie Findinet:
Als de burger niet kan inschatten welke schade voor rekening van de overheid zijn, kunnen de verzekeraars niet aansluiten met het aanbieden van een dekking voor risico’s die niet voor vergoeding door de overheid in aanmerking komen.
Of men nu wel of niet in aanmerking komt voor een vergoeding, lijkt momenteel meer op een gokkast waarvoor vermoedelijk geen vergunning zou worden gegeven door de Nederlandse Kansspel Authoriteit.
