Waarom moet een adviseur bij het eerste kopje koffie een dienstverleningsdocument overhandigen en kunnen internetaanbieders die ergens willekeurig op de website plaatsen?
NRC publiceert een artikel over Independer en meldt dat deze bemiddelaar alleen aanbieders in de belangrijkste lijsten (de top-3) vermeldt van wie zij provisie ontvangt. Klanten die hun gegevens invullen zullen in het top-3 advies geen verzekeraars tegenkomen met wie Independer geen bemiddelingsovereenkomst heeft afgesloten.
Deze ‘onthulling’ inspireert Verbondsdirecteur Leo de Boer dat ‘actieve transparantie veel zou oplossen’ en hij krijgt bijval van een kleine twintig marktpartijen voor deze weekend-tweet.
Zoals bekend geldt voor ‘eenvoudige schadeverzekeringen’, waaronder ook de ziektekostenpolissen vallen, een passieve transparantieplicht. Alleen als de klant daarom vraagt moet de bemiddelaar aangeven hoeveel provisie hij van de aanbieder ontvangt.
Independer doet daar overigens, anders dan NRC suggereert, niet geheimzinnig over. Zoals de AFM van vergelijkende bemiddelingssites eist, geeft Independer aan provisie te ontvangen en zij geeft ook een indicatie van het percentage. De bezoeker moet wel even zoeken naar die informatie. Maar dat blijkt een algemeen internet-euvel. Ook bij directe aanbieders wordt aan de prospects niet meteen de gewenste transparantie geboden. Integendeel: al sinds de invoering van de Wfd leggen wetgever en toezichthouder er de nadruk op dat een (toekomstige) klant direct bij binnenkomst een mapje ‘precontractuele informatie’ ontvangt van de adviseur. Eerst het dienstverleningsdocument overhandigen en dan pas het inhoudelijke adviesgesprek aangaan, is de wettelijk voorgeschreven volgorde.
.
Je zou verwachten dat in het tijdperk waarin ‘gelijke monniken gelijke kappen’ voorop staat, ditzelfde ook geldt voor de internetpartijen. Maar in de praktijk blijkt dat niet het geval. Je moet vaak wel een cookiebarrière slechten voordat een website in zijn geheel leesbaar wordt, maar een dienstverleningsdocument kan je makkelijk links laten liggen. Het berekenen van de premie voor een overlijdensverzekering is een fluitje van een cent, net als het aanvragen van de verzekering. Een dienstverleningsdocument of iets wat daarop lijkt komt tijdens deze procedure niet ter sprake. De goed zoekende consument vindt de nodige downloads, maar dan gaat het in eerste instantie vaak alleen om brochures en productwijzers. Je moet wel een informatieveelvraat zijn, wil je ook nog een dienstverleningsdocument kunnen en willen openen.
Actieve transparantie? Dat is altijd mooi, ook als het niet echt moet. Maar als het verplicht is bij binnenkomst een dvd beschikbaar te stellen, dan moet dat gelden voor alle marktpartijen, in de fysieke en ook in de digitale wereld. Kortom: misschien is het beter eerst de bestaande regels na te leven, dan de vraag naar het scheppen van nog meer transparantie op tafel te leggen.
Jan Aikens
