Van valse opmaat naar onzuiver akkoord?

Topman Piet Moerland riep tijdens de algemene ledenvergadering

van zijn Rabobank alle betrokken partijen

op om te komen tot een integrale hervorming van de

woningmarkt. Hij schaart zich daarmee in het groeiende

koor van deskundigen dat een einde wil maken

aan het zinloze incidentenbeleid. De praktijk heeft inmiddels

voldoende bewezen dat met goedbedoelde al

dan niet tijdelijke maatregelen in de marge de woningmarkt

niet vlotgetrokken kan worden. Daarom lijkt

het goed dat Moerland als marktleider in hypothekenland

het voortouw neemt om de overheid wakker te

schudden.

Dat klinkt veel marktpartijen als muziek in de oren,

maar die verstomt waarschijnlijk snel als zij kennis

nemen van het wisselgeld dat Moerland daarvoor neer

wil leggen: hij wil komen tot een nationaal akkoord

met als kern dat in het vervolg alleen nog annuïtaire

hypotheken afgesloten mogen worden. “Op korte termijn

kan dat leiden tot meer doorstroming en op langere

termijn tot een stabieler financieel fundament onder

de woningmarkt”, toont hij zijn maatschappelijke

betrokkenheid. Maar zijn dat de werkelijke motieven?

Na het debacle met de Opmaat Hypotheek dirigeert

Rabo de meeste klanten nu naar haar spaarhypotheek.

Beide vormen hebben één ding gemeen: ze zijn volledig

aflossingsvrij “waardoor u profiteert van de maximale

belastingaftrek” (bron: website Rabobank).

Het is dan wel een enorme pirouette om nu de zegeningen

van een annuïteitenlening uitgebreid naar voren

te brengen. Daar zit meer achter, denk je dan. Wat precies,

daar kun je alleen naar gissen.

Misschien werpt Basel 3 zijn schaduwen vooruit en

wordt het moeilijker om de financiële buffers aan te

houden wanneer de leningen niet met enige regelmaat

worden afgelost.

Of is het verlies van marktaandeel makkelijker te stuiten

wanneer alle concurrenten zich verplichten dezelfde

eenheidsworst te gaan verkopen?

Voor wie gelooft in samenzweringstheorieën is een

aardige suggestie dat de bankman is ingehuurd door

politici om op slinkse manier toch te knabbelen aan de

hypotheekrenteaftrek.

Een ding is zeker, met een annuïteitenhypotheek stijgen

de reële woonlasten van de consumenten, zonder

dat zij in ruil daarvoor iets terugkrijgen. Voor de acceptatienormen

maakt het geen verschil.

Het zou plezierig zijn als Rabo eerst in alle openheid

echt een integraal plan op tafel legt waarmee naar

haar mening de woningmarkt weer optimaal kan functioneren.

Zonder die transparantie bestaat het risico

dat er uiteindelijk een onzuiver akkoord uit de bus

komt.

Jan Aikens

Dit is een samenvatting van de column verschenen in het ThemaMagazine Hypotheken en Wonen