Alexander, blijvende herinnering

Niemand haalde het in zijn hoofd om Van Voorst Vader met Lex of Alex aan te spreken.

Toch schiep Alexander geen afstand. Integendeel.

Alexander van Voorst Vader is vrijdag 13 juni 2014 op 66-jarige leeftijd overleden. De Nederlandse Vereniging Van Hypothecair Planners maakte dit in een persbericht bekend. Van Voorst Vader was tot kort zijn dood plaatsvervangend voorzitter van de NVHP. Terecht meldt de vereniging met respect de tomeloze inzet waarmee Van Voorst Vader ondanks zijn achteruitgaande gezondheid bleef meedenken over de belangen van de leden.

Tomeloze inzet. Het is en blijft de beste karakteristiek voor Alexander, die niet alleen opgaat voor zijn activiteiten bij de NVHP, maar voor alle functies die hij in en buiten de financiële dienstverleningswereld heeft vervuld. En dat waren er vele.

Die tomeloze inzet verried het feit dat hij behoorde tot het gilde der workaholics. Maar dat is slechts het minst belangrijke deel van de verklaring. Die onverzettelijke inzet werd van binnenuit gevoed. Door gevoelens van rechtvaardigheid, rechtvaardiging, van opstand tegen vermeend onrecht, tegen valse imago’s en onjuiste beschuldigingen.

Vooral in de 12 jaar dat hij optrad als voorzitter van de NBvA, voerde hij kruistocht na kruistocht tegen de zoals hij het noemde ‘te makkelijke manier waarop goedwillende financiële adviseurs over één kam geschoren werden met een handjevol cowboys, hit and run-schorriemorrie, die door sommige verzekeraars na een welgekozen faillissement opnieuw op het paard gehesen werden’.

En hij had recht van spreken. Alexander, immer gekleed als de gentleman met een politiek-rechtse look, zich bedienend van een vocabulaire die eerder ‘Haarlems’ dan ABN aandeed en van een toon die door sommigen als geaffecteerd werd omschreven, diezelfde Alexander stond pal voor de ‘adviseur van het volk’, de ‘tussenpersoon op de hoek’, de ‘vertrouwensman van de plaatselijke bevolking’, de ‘sponsor van de voetbalclub in de wijk’. Met ziel en zaligheid kon hij als geen ander uitdragen dat deze adviseurs en bemiddelaars per definitie betrouwbaar en integer waren. Dat die wel uitkeken om hun familie, vrienden en kennissen een oor aan te naaien.

Dat doe je je maatjes niet aan en je kan je dat ook niet permitteren, want je zou direct uit de gemeenschap zijn gestoten.  Uiterlijk had je hem eerder in de NVA-gelederen gepositioneerd, innerlijk hoorde hij volledig thuis in de club die bevolkt werd door de kleinere kantoren. Objectief gezien maakte dat verschil weinig uit in een tijd waarin beide verenigingen nog vanuit liefde voor vak en vakgenoten werd bestuurd.

Pak de kwaaien aan zonder de goeien er onder te laten lijden. Van Voorst Vader heeft het meer dan eens gepredikt in de tijd dat het toezicht in Nederland kantelde en de AFM het gedrag voor zijn rekening ging nemen. De ex-DNB-medewerker vond het een gruwel dat de gezagstoezichthouder mede tot taak kreeg om aan ‘naming and shaming’ te gaan doen. ‘Zie je het voor je”, riep hij uit in één van onze gezamenlijke autoritten, ‘hoe een gepubliceerde misstand van één enkele adviseur uitstraalt over de hele beroepsgroep?!’

Hij heeft de inwerkingtreding van de Wft niet meer meegemaakt als NBvA-voorzitter, maar meer op afstand, eerst als algemeen directeur SRK en later in tal van bestuurlijke en controlerende functies. Door een tanende gezondheid gestuurd in een richting die wat verder af stond van het middelpunt van de schijnwerpers. Zijn gestel leed daaronder, maar zijn visie bepaald niet. Mij zou het niet verbazen als hij tot het eind van mening is gebleven dat de toezichtregels veel goeds hebben gebracht, maar ook ten koste zijn gegaan van de people’s business die eens de onaantastbare kern vormde van de financiële dienstverlening.

Jan Aikens

GEEN REACTIES