Doordat de ex-partner van een consument weigert te tekenen voor een overbruggingskrediet, gaat de aankoop van diens nieuwe woning niet door. Ook moet hij een boete betalen aan de verkopers. De adviseur van de consument had dit kunnen voorzien en moet daarom de helft van de schade vergoeden, oordeelt het Kifid.
Een consument heeft een koopovereenkomst gesloten voor een woning, inclusief ontbindende voorwaarde. De consument kan alleen een beroep doen op die voorwaarde als hij tenminste twee afwijzingen van geldschieters kan overleggen.
Probleem is dat de hypotheekadviseur van de man slechts één aanvraag doet. Als dan ook nog blijkt dat de ex-partner van de consument weigert te tekenen voor een overbruggingskrediet voor de voormalige gezamenlijke woning, kan de man niet meer aan zijn verplichtingen uit de koopovereenkomst voldoen. De offerte verloopt en hij moet een boete van 10% van de aankoopprijs aan de verkopers voldoen.
Schadevergoeding
De man eist nu schadevergoeding van zijn adviseur, omdat die hem niet gewaarschuwd heeft voor dit risico. Het gaat om: de boete van € 68.773,39; € 500,- aan taxatiekosten; € 1.031,02 aan kosten voor opslag van de inboedel totdat de man een huurwoning had gevonden, € 336,- aan kosten voor vervoer van meubelen, € 600,56 aan notariskosten, € 1.200,- aan overnamekosten van de inboedel van zijn huurwoning en € 1.965,85 aan kosten voor juridische bijstand. In totaal € 73.906,82, vermeerderd met de wettelijke rente.
De adviseur betwist dat sprake is van een tekortkoming. Er is namelijk uiteindelijk wél een financieringsaanbod gekomen, dus het is zeer de vraag of de consument een beroep op de ontbindende voorwaarde had kunnen doen. Daarvoor was het immers noodzakelijk dat er twee afwijzingen werden verkregen.
Objectief adviseren
De Geschillencommissie van het Kifid ziet dit anders. Toen tijdens de looptijd van de hypotheekofferte de adviseur vernam dat de ex-partner weigerde mee te werken, had het haar duidelijk moeten worden dat de kans op een succesvolle financieringsaanvraag verminderde. Ze had toen moeten voorstellen alsnog een beroep te doen op de ontbindende voorwaarden.
“Het moge zo zijn dat de consument op dat moment niet uit zichzelf wilde afzien van de aankoop, maar het is juist de adviseur die in zo’n situatie de klant objectief moet adviseren over de ontstane situatie en de (on)mogelijkheden, zodat een zakelijke afweging kan worden gemaakt. De adviseur had dan nog bijvoorbeeld een poging kunnen ondernemen om alsnog twee afwijzingen van geldverstrekkers te verkrijgen.” In dat geval had de consument geen schade geleden.
De adviseur zelf stelt dat ze uitvoerig en duidelijk met de consument heeft gesproken over mogelijke ontbinding van de koopovereenkomst, maar dat de consument hier zelf geen gebruik van wilde maken. Dit blijkt echter niet uit gespreksnotities.
Risicosfeer
Wel is het de consument zelf geweest die ervoor koos om niet (nogmaals) verlenging te vragen van de ontbindende voorwaarde, maar deze te laten verlopen. Daarbij komt dat het feit dat de hypothecaire lening uiteindelijk niet kon worden afgenomen volledig in de risicosfeer van de consument lag. De adviseur had geen invloed op de medewerking door de ex-partner.
Daarom beslist de commissie in een bindend advies dat de schade met betrekking tot de boete voor 50% aan de adviseur en voor 50% aan de consument wordt toegerekend.
Bron: Kifid
