Op het Zakelijk Platform van Adfiz, de vereniging van verzekeringsadviseurs, stonden afgelopen woensdag ook de ‘expertsessies’ in het teken van het hoofdthema: moeilijk verzekerbare risico’s.
Ondergetekende bezocht twee sessies: een presentatie over het onderwerp asbest, in het bijzonder over de aansprakelijkheid en de verzekerbaarheid, en over inkomensverzekeringen, en dan vooral over de vraag of de markt wel adequate oplossingen kan bieden voor deze schadetak.
Asbest: 2024
In zijn presentatie over asbestrisico’s benadrukte Piet Bosma, schade-expert bij Lengkeek, dat verzekeraars zich langzaam maar zeker uit deze markt terugtrekken. Deze trend heeft vooral te maken met het voor asbestdeskundigen magische jaar ‘2024’. In dit jaar treedt een ‘buitenverbod’ in werking op asbestdaken; een vervolg op het verbod uit 1994 op het verwerken van asbest in gebouwen. Daarbij is ervan uitgegaan dat alle daken van voor 1994 bedrijfseconomisch/technisch zijn afgeschreven en dat alle asbesthoudende daken dus in 2024 zouden moeten zijn vervangen.
Agrarisch
Maar volgens Bosma wordt dat streven waarschijnlijk niet gehaald. Alleen al bij agrarische bedrijven bevindt zich op dit moment nog circa 90 mln m2 aan asbesthoudende daken. Daarnaast gaat het om 100.000 (deels voormalige) bedrijfspanden en om woonhuizen van particulieren (laatstgenoemde 20 mln m2 dak). De saneringskosten gaan met meer dan €1 mrd flink in de papieren lopen en dat is nog zonder de herbouw. Dat neemt niet weg dat sanering volgens Bosma verstandig is omdat de schade door aansprakelijkheid (bijvoorbeeld door een brand waarbij asbest vrijkomt) erg hoog kan zijn. Vanuit de zaal kwamen intermediairs met verschillende voorbeelden die dit illustreerden.
Gesprek
Bosma riep de aanwezige intermediairs dan ook op om proactief met hun klanten over dit onderwerp in gesprek te gaan. ‘Ga na of er nog asbest in de daken zit en check de polissen (o.m. brand). En geef de mogelijkheden weer voor sanering.’ Zo is er tot en met 2019 een (begrensd) subsidiepotje beschikbaar en zijn er allerhande initiatieven om asbesthoudende daken te vervangen. Bijvoorbeeld van energiebedrijven die in ruil voor de sanering, zonnepanelen op het dak plaatsen en zelf daarbij de energieopbrengsten incasseren.
Inkomen
Tijdens de bijeenkomst over inkomensverzekeringen spitste de discussie rond ‘onverzekerbaarheid’ zich toe op de bereidheid van zelfstandigen om zich tegen een bepaalde prijs te verzekeren en op de financiële resultaten die worden behaald op verzuim- en WGA-polissen.
Opties AOV
Gespreksleider Peter Abelsman, inkomensspecialist bij Mercer en voorzitter van de NVIA, stelde dat een volledige AOV (tot de pensioenleeftijd) voor een zelfstandige in feite onbetaalbaar is geworden. En dat verzekeraars bij zware beroepen momenteel al een maximum leeftijd hanteren van 60 tot 62 jaar. Hoe moeten deze gaten worden gedicht? Met de in de zaal aanwezige inkomensadviseurs liep Abelsman verschillende opties na. Verplichte aansluiting bij de sociale verzekeringen, zoals het kabinet wil, lijkt op basis van ervaringen in het verleden niet goed te gaan werken. Broodfondsen kunnen in een aantal gevallen goed functioneren, maar herbergen het risico in zich van kleinschaligheid.
Advies
Preventie en duurzame inzetbaarheid, instrumenten waar verzekeraars nu sterk op inzetten, lijken veilige routes maar roepen volgens intermediairs ook weerstand op bij de spreekwoordelijke stukadoor en schilder. Datzelfde geldt voor financiële planning om inkomensgaten te overbruggen. Adviseurs lopen aan tegen het feit dat juist de risicovolle beroepsgroepen niet willen betalen voor advies op dit terrein. Toch zijn duurzame inzetbaarheid en financiële planning volgens Abelsman de onderwerpen waar een adviseur zich op zou moeten richten. ‘Neem je klant mee in een gesprek over een tweede carrière en pensioenvoorzieningen.’
Verzuim en WGA
Preventie en coaching zijn ook de kernelementen om de verzuim- en WGA-verzekeringen financieel gezond en daarmee bereikbaar te houden. Bij beide categorieën zijn de resultaten niet denderend te noemen, bij WGA ging het aanvankelijk zelfs ‘helemaal mis’, aldus Abelsman. Hij ziet in de markt een soort vicieuze cirkel waarbij werkgevers afhaken als de premies te hoog zijn, waarna vervolgens andere verzekeraars in het gat springen en weer polissen met een lage premie aanbieden.
In beginsel zijn verzuimverzekeringen volgens hem tamelijk voorspelbaar en daarmee beheersbaar. En ook bij WGA kan met een goed re-integratiebeleid veel schade worden voorkomen. Intermediairs brachten daar echter tegenin dat vooral in het mkb een groot gebrek aan kennis is over hoe hun werknemers te benaderen op het vlak van preventie en re-integratie. ‘Een horecaondernemer met vier mensen in dienst, heeft daar echt geen kaas van gegeten’, stelde een adviseur. Als conclusie kwam naar voren dat zowel verzekeraars, als adviseurs en eventueel ook arbodiensten daar sterker op moeten acteren.
