Als het opbouwen van een spaarpot al “pensioen” mag heten wordt het tijd dat het begrip beschermd wordt.
Zwitserleven heeft in een persbericht bekend gemaakt dat het ‘per direct’ een eigen premiepensioeninstelling heeft opgericht. “Met de oprichting van de PPI speelt Zwitserleven in op de sterke individualisering van de pensioenmarkt, waarbij werknemers steeds meer zelf aan het stuur komen te zitten.”
Die individualisering vat Zwitserleven wel erg letterlijk op en of werknemers daadwerkelijk aan het stuur komen te zitten is bijzonder twijfelachtig.
Het is waar: productvoorwaarden heb ik nog niet kunnen vinden, dus misschien heb ik ongelijk en dat hoop ik van harte. Maar het persbericht doet vermoeden dat de Zwitserleven PPI zodanig uitgeklede producten gaat propageren dat die de naam ‘pensioen’ niet verdienen.
Lees mee: “De Zwitserleven Nu Pensioenrekening is puur een individuele opbouwpot. Deelnemers kunnen alleen kapitaal bij overlijden en een dekking voor arbeidsongeschiktheid erbij afsluiten. Uitkering gebeurt op basis van wat er op dat moment in de pot zit, plus een aantal keer het jaarsalaris. Maar dat laatste is natuurlijk afhankelijk van wat de werkgever afsluit.”
Kennelijk is het de bedoeling dat met de werkgever een beleggingspotovereenkomst wordt afgesloten. Dat daar de fiscale pensioenstrik omheen gaat en dat is dan dat. Vervolgens kan dan nog wat omzet gegenereerd wordt bij de individuele deelnemers door hun een orv en een arbeidsongeschiktheidsproduct aan te bieden. Bij de gierig gemaakte werkgever zitten de deelnemers dus voor wat betreft het bijsluiten van verzekeringen aan het stuur.
Daarnaast biedt Zwitserleven PPI een product dat iets meer wegheeft van wat in het algemeen onder een pensioenregeling wordt verstaan: een standaard pensioenregeling met een nabestaande- en wezenpensioen. Bij dit product ontbreekt het arbeidsongeschiktheidsaspect. Maar, het is dan ook bedoeld volgens het persbericht “voor werkgevers die willen versoberen en standaardiseren”.
Het is duidelijk dat de verzekeraar voor eens en altijd wil afrekenen met het Zwitserlevengevoel.
Wat mij betreft is het in elk geval van tweeën één: ofwel er is sprake van een zodanige uitholling van het begrip pensioen, dat het die titel niet verdient. En dan moet ‘pensioen’ niet alleen wettelijk gedefinieerd worden, maar ook beschermd.
Ofwel is het persbericht teveel toegeschreven naar de ‘voor een dubbeltje op de eerste rij’-werkgever. En dan zien we uit naar een herziene versie.
Jan Aikens