Wat ons parten speelt is een verschuiving van particuliere geldstromen naar banksparen. Maar er is meer.
De AFM, tot voor kort nog een criticaster bij uitnemendheid als het over de provisie voor tussenpersonen gaat en daarmee een overtuigd medestander van veel beleidsmakers, voorziet verschraling van het dienstenaanbod. “Het risico bestaat dat consumenten worden afgeschrikt omdat zij hun adviseur direct moeten betalen. Zij kunnen diensten betrekken bij aanbieders die alleen hun eigen producten aanbieden. Deze ontwikkeling zou een verschraling van de dienstverlening tot gevolg kunnen hebben.” De AFM zegt samen met het ministerie aan flankerend beleid te werken om dit risico tegen te gaan. Als ander marktrisico wordt genoemd dat klanten van financieel adviseurs het risico blijven lopen om onjuiste adviezen te krijgen. “Een deel van de financiële dienstverleners voldoet niet volledig aan de huidige vakbekwaamheidseisen. Deze problematiek neemt af maar het duurt nog enkele jaren voordat ze tot een minimum beperkt is. De nieuwe en verhoogde eisen zullen vanaf 2014 gaan gelden. Ook zal het nog het nodige kosten om bestuurders die niet voldoen aan eisen van betrouwbaarheid volledig uit beleidsbepalende functies te weren.”
Wij zijn bijzonder geïnteresseerd in dat ‘flankerende beleid‘. Maar dat beleid komt te laat voor veel assurantiekantoren die het loodje legden of er, der dagen zat, mee stopten. Het klinkt wellicht cynisch maar de indruk bestaat dat die kaalslag tenslotte ook het doel was en is waar veel beleidsmakers naar streefden.
We hebben er weinig zin in om ons in dit jaarverslag te gaan beklagen. Zelfbeklag is niet aan de orde, maar we weigeren ook om as over ons eigen hoofd te strooien. Toch, hoe goed bedoeld het ook zal zijn van al die controlerende instanties, door hun overmatige strafmaatregelen en een onophoudelijke stroom van steeds weer nieuwe eisen, voorschriften en regels worden honderden zelfstandige ondernemers en duizenden medewerkers door controlefreaks in een hoek geschoven, waar het begrip ondernemerschap of het zo vaak gehuldigde begrip marktwerking een lachertje lijkt. Wij kunnen er niet om lachen, vooral omdat het doel om enkele tientallen tekortschietende financiële adviseurs in ons land te ontmaskeren en onschadelijk te maken, op deze manier niet bereikt wordt en dat terwijl onze toezichthouders daarvoor toch heel behoorlijk betaald worden met tussen de 3 en 5 ton per bestuurder. Dan mag je feitelijk meer intelligentie en beleidsnuancering verwachten.
Wij moeten onze provisie straks rechtstreeks doorberekenen aan onze klanten. De verzekeraars daarentegen kunnen die advieskosten verstoppen in hun premie, het woord provisie vervangen door het even verfoeide woord bonus en die in hun zak steken. Met andere woorden: het zogenaamde ‘level playing field’ is ver uit zicht. Wij moeten helder zijn over onze administratiekosten, de provisie, de premiehoogte, onze winst, onze kosten, maar hoe helder – en deskundig – moeten de verzekeraars zijn? Volgens minister de Jager zou dit te veel administratieve rompslomp voor de verzekeringsmaatschappijen opleveren. In juli 2011 hebben we onze bedenkingen hierover schriftelijk voorgelegd aan de NMA. De reactie – een wat wantrouwig verzoek om meer informatie – volgde haast een jaar later. We hebben het er maar bij gelaten.
De volgende metafoor is hier volgens ons op zijn plaats:
Bij een bezoek aan een theater worden alle bezoekers gehandboeid naar de zaal met ongeveer 750 aanwezigen gebracht. Op het toneel verschijnt een keurig in een strak pak gestoken heer met dito stropdas met de mededeling dat het hem bijzonder spijt dat dit "moest" gebeuren, doch er zijn een stuk of 10 verkeerde bezoekers tussen de menigte naar binnen gegaan. Helaas zijn die niet gemakkelijk op te sporen en vandaar dat alle bezoekers maar aangepakt worden.
Herkenbaar toch?
Deze visie legden Wim Koster en Jolanda van Mil vast in het jaarverslag van het Alphense intermediairkantoor Koster verzekeringen.
Meer hierover in het juninummer van Branche in Beweging dat een dezer dagen verschijnt.
