Het is te hopen dat men in Den Haag de keurig nette bedrijven als de onze nog eens hun waardigheid teruggeeft. Nu lijkt het erop dat de overheid klakkeloos achter een duidelijk kartel aanloopt.
Met deze woorden sluiten Wim Koster en Jolanda van Mil het jaarverslag 2010 van Koster Verzekeringen en KMP af.
Op hun website halen zij flink uit naar de “de penose in onze branche die de wetgever en toezichthouder tot onbegrijpelijke maatregelen heeft gedwongen” en ook naar de verzekeraarslobby: “De greep in onze kas door de graaiende groep topmanagers van de met ons ‘samenwerkende’ verzekeringsmaatschappijen maakt ons op dit moment kwetsbaarder dan wij op grond van onze relatie met onze klanten konden verwachten.”
Koster en Van Mil verwoorden op hun eigen manier een gevoel dat leeft bij veel integere adviseurs, voor wie de toezichtregels niet geschreven hoefden te worden, omdat zij altijd al in de geest van de huidige gedragswetgeving werkten en handelden.
Enkele citaten:
“Maar wát wij ook doen, buiten onze directe kring van cliënten en relaties blijft het wantrouwen groot, niet in de laatste plaats door toedoen van de ‘haute finance‘, en door populistische politici en beleidsmakers. Vertrouwen? Noem het liever attente meedogenloosheid, met een mespuntje respect voor eigen old boys netwerkjes. Voor de vorm jaagt men op door verzekeringsmaatschappijen opgejutte hit and run- tussenpersonen en hypotheekillusieverkopers, maar in de praktijk worden goed georganiseerde en door de klantenkring al jarenlang gewaardeerde assurantiekantoren geschoffeerd, beledigd en in hun voortbestaan bedreigd.”
“Volgens de AFM moet een draai gemaakt worden naar een nieuwe manier van klantenbenadering, een draai ook naar nieuwe honoreringsvormen. Blijkbaar hebben wij andere klanten dan de AFM voor ogen staat, want onze klanten verwachten warmte en steun, uiteraard tegen een redelijke prijs en dat voor vele jaren. Met ons waak- en onderhoudsprogramma KOS® doen wij al vele jaren lang, waar de AFM nu om vraagt. Ook in 2010 maakten wij onze klanten attent op nieuwe, vaak voordeliger aanbiedingen. Klantentrouw is voor KOSTER en KMP nog steeds hoofdzaak. Noch de AFM noch de lobby van verzekeringsmaatschappijen -het Verbond van Verzekeraars- hoeft ons wat dit betreft de weg te wijzen of tot de orde te roepen. Wij zijn zonder al hun oekazes en zonder ooit vreemde portefeuilles gekocht te hebben, gekomen waar we zijn, dankzij onze systemen, onze marketingkracht, onze inzet en ons anticyclisch denken. Wij verkopen geen ‘producten’, wij adviseren financiële diensten en beginnen respectievelijk onderhouden daarna relaties.”
“Als verzekeringsmaatschappijen en banken nauwer gaan samenwerken, regelmatig thee gaan drinken met de Tweede Kamer en samen met de minister van Financiën en SEO ingaande 2013 een provisieverbod instellen, zijn bij ons de rapen gaar.
Toegegeven, de overheid is er niet om het ons allemaal naar de zin te maken. Nee zeggen is een belangrijke taak, maar de overheid dient natuurlijk wel het algemeen belang te dienen en niet een groeps- of deelbelang. Onze indruk is dat hier het evenwicht tussen sociale en economische doelstellingen zoek is. Wij, op onze beurt, geloven niet dat hier sprake is van een complot, maar wel van een onredelijke aanval op ons beleid en klant- en omgevingsgerichtheid.”
“Het behoeft nauwelijks betoog, dat die grote behoefte aan vertrouwen niet bepaald gediend is met deze letterkast vol controlerende kapitalen. Al die initialen doen tenslotte meer denken aan een op letters gestookt rookgordijn. Het gaat hier in negen van de tien gevallen om de verkoop van zogenaamde financiële ‘producten‘ en niet om de door ons in hoge eer gehouden zorgplicht. Wij verkopen geen producten, wij helpen bij het kopen van een financiële dienst en daarmee begint meestal een langjarige vertrouwensrelatie. Wij maximaliseren onze winst door het maximaliseren van klantenbinding. Dat is ook in 2010 gebleken en daar zijn we trots op. Maar het was koud én heet, soms lieflijk maar zonder twijfel ook pijnlijk. Die verdachtmakingen en complottheorieën gaan ons als onafhankelijk adviseur niet in de koude kleren zitten.”
